Edward Fierich
Z Wikipedii
Edward Fierich (ur. 12 sierpnia 1817 w Samborze, zm. 13 listopada 1896), prawnik polski, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Był synem Trauguta i Pauliny z Muennichów, kształcił się we Lwowie; w 1839 ukończył na Uniwersytecie Lwowskim studia prawnicze i przez kilka lat praktykował we lwowskiej Prokuratorii Skarbu. W 1845 obronił na Uniwersytecie Lwowskim doktorat praw. Pracował w administracji państwowej, w 1850 uzyskał nominację na profesora zwyczajnego UJ; prowadził wykłady z postępowania cywilnego i prawa administracyjnego austriackiego, a dodatkowo także z prawa handlowego i wekslowego. Czterokrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa (1852-1859, 1866/1867, 1876/1877 i 1885/1886), a w roku akademickim 1872/1873 był rektorem. Od 1873 członek Komisji Prawniczej Akademii Umiejętności, przeszedł na emeryturę w 1890.
Miał opinię dobrego wykładowcy, cieszył się popularnością zarówno wśród nauczycieli akademickich, jak i studentów. Ogłosił kilka prac naukowych, m.in. O ważności zobowiązania wekslowego z podpisem przez pełnomocnika położonym (1863), Powszechny kodeks handlowy wraz z ustawą, wprowadzającą go w życie i wszelkimi postanowieniami doń się odnoszącymi, bądź uzupełniającymi, bądź objasniającymi (1869).
Z małżeństwa z Ksawerą Kołodziejską miał dwóch synów, przyszłych profesorów prawa UJ - Franciszka i Maurycego.
Źródła:
- Jan Gwiazdomorski, Edward Fierich, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VI, Kraków 1948
