Edmond Privat

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Edmond Privat (1889 - 1962) - szwajcarski esperantysta francuskiego pochodzenia, doktor historii, profesor uniwersytecki, pisarz i dziennikarz.

E. Privat poznał esperanto w 1903 roku, razem ze swoim szkolnym kolegą, innym wybitnym esperantystą, Hectorem Hodlerem. Od 1912 roku był zastępcą członka i członkiem komitetu UEA, od 1924 do 1928 roku przewodniczącym tej organizacji - zrezygnował z tej funkcji po zamieszaniu go w skandal, z którego wyszedł jednak jako osoba niewinna. W latach 1920-1934 był redaktorem naczelnym oficjalnego organu ruchu esperanckiego, Esperanto.

W latach 1923-1926 Privat był honorowym doradcą i zastępcą delegata Iranu w Lidze Narodów. Wykorzystał to do promowania języka na oficjalnych forach międzynarodowych, jak Liga Narodów czy Międzynarodowe Biuro Pracy. Organizował wiele konferencji poświęconych międzynarodowej komunikacji językowej i nauczaniu esperanta, m.in. Komerca kaj Turisma Konferenco w Wenecji (1923), Internacia Radio-Konferenco w Genewie (1924), Konferenco de Komerco kaj Industrio w Paryżu (1925), Konferenco Paco per lernejo w Pradze (1927), gdzie esperanto było jedynym językiem tłumaczeń.

Jego twórczość składa się z pisanych bezpośrednio po esperancku dramatów, poezji, opowiadań i książek o ruchu esperanckim. Szczególną rolę odegrały Historio de Esperanto i Vivo de Zamenhof. Był autorem pracy lingwistycznej Esprimo de sentoj en Esperanto. Będąc dobrym mówcą, otrzymał po śmierci Zamenhofa zadanie wygłaszania mowy inaugurującej na każdym dorocznym kongresie języka esperanto.