Dziewięciu książąt Amberu
Z Wikipedii
| Autor | Roger Zelazny |
|---|---|
| Tytuł ogrinału | Nine Princes in Amber |
| Tłumaczenie | Blanka Kluczborska |
| Seria | Kroniki Amberu |
| Tom serii | pierwszy |
| Wydawnictwo polskie | Iskry, Zysk i S-ka |
| Wydano w Polsce | 1989, 1994, 1999 |
| Wydawnictwo oryginału | Doubleday |
| Wydano w oryginale | 1970 |
Dziewięciu książąt Amberu - pierwszy tom cyklu Kroniki Amberu Rogera Zelaznego.
Carl Corey ma amnezję. Nie pamięta kim jest, co robił. Szukając własnej tożsamości dowiaduje się wielu - zaskaujących dla niego - rzeczy.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Budzi się w szpitalu. Dość krótka analiza strępków pamięci pozwala mu zrozumieć, że owszem, trafił tu, gdyż miał wypadek, ale uświadamia sobie, że ktoś chce, by w tej (jak się okazuje - prywatnej) klinice został jak najdłużej - dlatego lekarze utrzymywali go w stanie zamroczenia. Nie zgadzając się na taką formę zniewolenia, zaczyna działać.
Dowiaduje się, że nazywa się Carl Corey. Został umieszczony w klinice przez siostrę, Evelyn Flaumel. Jako, że czuje się już zupełnie zdrowy, odnajduje siostrę. Starannie ukrywając amnezję dowiaduje się wielu rzeczy, które nie bardzo pasują mu do układanki. Cień wspomnienia mówi mu, że siostra nie nazywa się Evelyn, ona sama zwraca się do niego Corwin. Ma nadzieję, że rozmowa pomoże mu w odzyskaniu pamieci, więc stara się ją jak najbardziej przedłużyć. I są jakieś drobne słowa, imiona, które wydają się znajome. Oprócz tego dowiaduje się, że imiona te powiązane są jakąś intrygą, w której on, Carl/Corwin, również brał udział.
W domu siostry znajduje talię kart tarota. Na Atutach było przedstawione - jak zrozumiał - jego rodzeństwo. Ośmiu braci, których przypominał sobie w miarę przeglądania kart i cztery siostry. Wydawało mu się, jak by kilku kart brakowało. Dodatkowo czuł, że zna się na broni białej i palnej
Przypadkiem odbiera telefon od Randoma, jednego z braci. Random, jak się okazało, był ścigany przez jakichś ludzi z Cieni. Podczas walki Corwin dowiaduje się, że jest silny.
Razem z Randomem Corwin udaje się do Amberu, który jest ojczystą krainą Corwina i jego rodzeństwa. Droga jest co najmniej dziwna - przebiega przez różne światy.
Okazuje się, że wszsytko rozbija się o pretensje do królewskiego tronu, który został pusty po tajemniczym zniknięciu Oberona. Największe podstawy do roszczeń mieli Eryk oraz Corwin.
W Lesie Ardeńskim natykają się na pułapkę Eryka w osobie Juliana, którego Corwin zwycięża w potyczce, by później darować mu życie.
Spotykają Deirdre, w końcu Corwin przyznaje się Randomowi i Deidre, że stracił pamięć.
Proponują mu, by przeszedł przez Wzorzec w Rebmie. Random towarzysząc bratu wiele ryzykuje, gdyż kiedyś uwiódł córkę władczyni Rebmy Moire. Moire zezwala na skorzystanie z Wzorca, jednak Random ma zostać w Rebmie przez rok i poslubić niewidomą Vialle.
Dzięki przejściu przez Wzorzec Corwin odzyskuje większą część pamięci. Spotyka się z Erykiem i - dzięki właściwościom Atutów - również z innymi członkami rodziny.
Corwin chce odzyskać tron i koronę - które według niego mu się należą. Przyłącza się do Bleysa, który ze swoją armią zamierza zaatakować Amber. Gerard i Caine zgadzają się nie atakować armii Corwina i Bleysa. Okazuje się, że Oberon żyje, w krótkiej rozmowie przez atuty z Corwinem daje mu swe błogosławieństwo i zgodę na objęcie tronu.
Niestety, Caine zdradza Corwina i Bleysa, atakując ich na morzu. Z mocno przetrzebiona armią Corwin niewzruszenie idzie na Amber. Podczas bitwy na schodach Kolviru Bleys spada w przepaść, a Corwin dostaje się do niewoli Eryka.
Eryk każe Corwinowi by go ukoronował, lecz Corwin zakłada koronę na swoją głowę, koronując się królem Amberu. Jednak przy użyciu siły musi także koronować Eryka, a za zuchwalstwo (i aby nie przeszkadzał) zostaje oślepiony i wtrącony do lochów. Wcześniej udaje mu się rzucić klątwę, która będzie tragiczna w skutkach.
W celi spędza cztery lata, wyprowadzany tylko raz do roku - na rocznice koronacji Eryka.
Jednak Corwina, będąc Amberytą, po czterech latach odzyskuje wzrok, poza tym niespodziewanie odwiedza go Dworkin - mistrz, który stworzył Wzorzec i Karty Atutu. Rysuje na ścianie celi Corwina latarnię morską w Cabrze, do której Corwin się przenosi, tym samym uciekając z niewoli.
Nienawiść do Eryka jest tak silna, że teraz Corwin zrobi wszystko żeby się zemścić.
