Dynastia salicka
Z Wikipedii
Ród ksiażąt frankońskich panujący w Niemczech w latach 1024–1125.
Władcy Niemiec z dynastii salickiej:
- 1024–1039 Konrad II (cesarz od 1027)
- 1039–1056 Henryk III (cesarz od 1046)
- 1056–1105 Henryk IV (cesarz od 1084)
- 1105–1125 Henryk V (cesarz od 1111)
Panowanie pierwszych dwóch władców z tej dynastii to apogeum potęgi średniowiecznego Świętego Cesarstwa Rzymskiego, w skład którego wchodziły:
- Królestwo Niemiec (od 962)
- Królestwo Włoch (od 962)
- Królestwo Czech (od 962)
- Królestwo Burgundii (od 1034)
Zwierzchnictwo cesarza rzymsko-niemieckiego w tym okresie uznawały również Polska, Węgry, Chorwacja, Dania, Neapol.
Panowanie dwóch ostatnich władców to okres stagnacji politycznej, regresu, walki z papiestwem, wojen domowych wewnątrz Niemiec, panowanie antykrólów, upadek prestiżu i powagi cesarskiej w Europie.
