Dożywocie (komedia)
Z Wikipedii
Dożywocie- komedia Alesandra Fredry, zawierająca zarówno elementy powagi jak i dowcipu, przedstawiająca pogoń za pieniędzmi prowadzącą do zejścia na niewłaściwą drogę, rozbudowania w sobie negatywnych cech; sztuka wartka w intrydze, żywa w dialogach; autor przedstawia Polskę w XIX w. odwołując się do postaci z epoki szlacheckiej (tzw. "kontuszowej"), umieszczając akcję w oberży, gdzie w sposób naturalny obserwować można relacje międzyludzkie. Komedia zbudowana jest z trzech aktów, pisana wierszem.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Lichwiarz Łatka, który kupił pod innym nazwiskiem dożywotnie dochody młodego utracjusza, Leona Birbanckiego, stara się jak najdłużej utrzymać go przy dobrym życiu, nakazując nawet swojemu słudze, Filipowi opiekę nad nim. Jednocześnie próbuje on pozbyć się dożywocia namawiąjąc innego lichwiarza Jana Twardosza na jego kupno. Sprawy nie ułatwia sam Birbancki, który zabawia się na nocnych hulankach, co staje się przyczyną pogorszenia stanu jego zdrowia. W oberży przebywa również zrujnowany szlachcic Orgon, króry w celu ratowania majątku ma zamiar oddać swoją córkę Rózię za żonę Łatce. Pojawia się jednak problem, ponieważ Róża nie chce wyjść za mąż za Łatkę, zwaszcza, że z wzajemnością zakochana jest w Leonie. Ojciec nie zgadza się na jej małżeństwo z Birbanckim z powodów materialnych, co staje się przyczyną próby samobójczej Leona.Przy tej okazji wychodzą na jaw grzeszki Łatki. W końcu, po wielu perypetiach Orgon ulega, a Łatka sprzedaje dożywocie samemu Leonowi.
Leon i Rózia są przykładem pary romantycznych kochanków, którym na przeszkodzie staje brak pieniędzy.
Fredro tematem uprzywilejowanym czynił szczęśliwą miłość i związki rodzinne w przeciwieństwie do współczesnej mu romantycznej koncepcjimiłości: tragicznej, niemożliwej do spełnienia. "Dożywocie" również przedstawia zwycięską miłość: szczere uczucie pokonuje wszystkie przeciwności - opór rodziny, intrygi i kompilkacje finansowe.
