Deprywacja sensoryczna
Z Wikipedii
Deprywacja sensoryczna to stan w którym do organizmu dopływa minimum bodźców zewnętrznych. Osiągnięcie tego stanu jest możliwe na przykład dzięki specjalnie skonstruowanemu kontenerowi, w którym ochotnik zanurza się w 25 centymetrach roztworu soli MgSO4 * 7H2O o temperaturze skóry, czyli ok. 34,5°C. Aby uzyskać jak największą izolację zmysłową, należy dokładnie zamknąć się w takim pojemniku, odcinając się od źródeł światła i dźwięku.
Eksperyment taki stanowić może głębokie, nierzadko traumatyczne doświadczenie. Osoby badane zwykle doświadczają w takiej sytuajci halucynacji lub pojawiają sie halucynoidy. Niekiedy pozwala na wgląd do wnętrza własnej psychiki i skonfrontowanie się ze swoimi fobiami, lękami.
Przykład takiego doświadczenia opisywał Stanisław Lem w jednym z opowiadań o pilocie Pirxie.
Deprywacja sensoryczna jest stosowana w niektórych rodzajach psychoterapii (terapia Arthura Janova).
Patrz też: kołyska czarownic (w kontekście fizycznych środków psychodelicznych).
