David Ferrer
Z Wikipedii
David Ferrer (ur. 2 kwietnia 1982 w Javea), tenisista hiszpański.
Praworęczny tenisista, z oburęcznym bekhendem, karierę zawodową rozpoczął w 2000. Na początku kariery często grał w Polsce, wygrywając m.in. challenger w Sopocie w 2001. Szerszemu gronu kibiców dał się poznać w 2002, kiedy w zaledwie swoim drugim występie w turnieju z cyklu ATP Tour w chorwackim Umagu osiagnął finał, pokonując po drodze m.in. Argentyńczyków Nalbandiana i Corię, a przegrywając dopiero w decydującym meczu z rodakiem Moyą. Również w 2002 wygrał swój pierwszy turniej - w finale w Bukareszcie pokonał Argentyńczyka Acasuso, ponadto triumfował w trzech challengerach. W sezonie 2003 grał już regularnie w cyklu ATP Tour, debiutował we wszystkich turniejach wielkoszlemowych, był w finale w Sopocie (turniej został w t.r. wpisany do cyklu ATP Tour, Ferrer przegrał w finale z Corią). W I rundzie wysoko cenionego turnieju w Rzymie (Italian Open, zaliczane do cyklu ATP Masters Series) wyeliminował obrońcę tytułu, Amerykanina Agassiego (odpadł jednak już w II rundzie z Chorwatem Ljubiciciem).
W sezonie 2004 Ferrer dotarł co najmniej do ćwierćfinału w siedmiu turniejach w cyklu ATP Tour; odniósł dwa zwycięstwa nad rywalami z czołowej dziesiątki na świecie (Nalbandianem i Ferrero), sam po raz pierwszy w karierze awansował do najlepszej pięćdziesiątki rankingu. W 2005 osiągał jeszcze lepsze rezultaty, był w finale turnieju w Walencji (przegrał z Rosjaninem Andriejewem) i czterech półfinałach turniejowych (Vina del Mar, New Haven oraz dwóch imprez cyklu ATP Masters Series - w Miami i Rzymie). Dotarł do pierwszego w karierze ćwierćfinału wielkoszlemowego - w turnieju French Open 2005 wyeliminował obrońcę tytułu Gaudio, a przegrał z późniejszym triumfatorem Nadalem. Był także w ćwierćfinałach trzech innych turniejów ATP Masters Series (Monte Carlo, Madryt, Paryż - hala Bercy). Rezultaty te zapewniły mu miejsce w ścisłej czołówce światowej - we wrześniu 2005 został sklasyfikowany na pozycji nr 13 na świecie.
Do listopada 2005 wygrał ponadto dwa turnieje deblowe; w październiku t.r. zajmował miejsce na pozycji nr 42 w rankingu deblistów. Występował w reprezentacji narodowej w Pucharze Świata, był także powołany do kadry w Pucharze Davisa, ale do końca 2005 nie zagrał w tych rozgrywkach.
Wygrane turnieje:
- gra pojedyncza:
- 2002 Bukareszt
- gra podwójna:
- 2005 Acapulco, Vina del Mar (oba z Santiago Venturą)
Finały turniejowe:
- gra pojedyncza:
- 2002 Umag
- 2003 Sopot
- 2005 Walencja
- gra podwójna:
- 2003 Acapulco (z Fernando Vicente)
