Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego – najstarsza i jedna z największych uczelni medycznych w Polsce.

Herb CMUJ

Założona była już przez króla Kazimierza Wielkiego w 1364 r. Akademia Krakowska posiadała Wydział Medyczny. Jednakże po śmierci króla uczelnia podupadła.

W 1399 r. umierająca królowa Jadwiga przekazała swoje kosztowności na potrzeby mającego powstać uniwersytetu. Jego otwarcie nastąpiło rok później (od tamtej pory nosi on nazwę Uniwersytet Jagielloński). Według dokumentu króla Władysława Jagiełły odnawiającego Uniwersytet z dnia 26 lipca 1400 r., powstały cztery fakultety: prawa, teologii, filozofii i medycyny.

XV-wieczna medycyna w Krakowie (podobnie jak na innych uniwersytetach europejskich) nie miała wielu uczniów, ani profesorów – w tym czasie nikt nie otrzymał w Krakowie stopnia doktora medycyny (do wykonywania praktyki lekarskiej wystarczał wtedy bowiem stopień bakałarza).

W 1505 r. drugą katedrę medycyny ufundował Maciej z Miechowa – profesor medycyny, wielokrotny rektor UJ.

Na przełomie XVI/XVII w. istotną dla Wydziału Medycznego postacią był Sebastian Petrycy z Pilzna – w 1862 r. jego postać została umieszczona na berle dziekańskim Wydziału Medycznego obok Kazimierza Wielkiego, św. Jana Kantego i Mikołaja Kopernika.

Po reformie Kołłątaja z 1780 r. Szkoła Główna Koronna (jak wówczas oficjalnie nazywano UJ) skaładała się z dwóch Kolegiów: Fizycznego i Moralnego. Kolegium Fizyczne oprócz Szkół Matematycznej i Fizycznej obejmowało także Szkołę Lekarską.

Wykładano na niej anatomię, fizjologię, farmację, patologię, internę, chirurgię, położnictwo i materię medyczną (czyli naukę o lekach). Pierwszy profesor Szkoły Andrzej Badurski założył szpital kliniczny (początkowo zlokalizowany w pojezuickim Kolegium św. Barbary na rogu Siennej i Małego Rynku, następnie przeniesiony do karmelitów bosych na Wesołą, po czym przeniesiony przez Macieja Brodowicza na ulicę Kopernika).

Po III rozbiorze Polski w 1795 r. rząd austriacki początkowo nie wprowadził na uniwersytecie żadnych zmian. W 1805 r. utworzono na Wydziale Lekarskim 11 katedr. Wykładali na nich profesorowie niemieccy i austriaccy. Za czasów Księstwa Warszawskiego, Wolnego Miasta Krakowa (czyli tzw. Rzeczypospolitej Krakowskiej) wykładano po polsku i łacinie, dominowali polscy profesorowie. W okresie Wiosny Ludów na krótko ponownie rozpoczęła się germanizacja, której aktywnie przeciwstawiał się wybitny lekarz, profesor, rektor UJ i prezydent Krakowa Józef Dietl.

W owych czasach (na przełomie XIX i XX w.) na Wydziale Lekarskim działali m.in.: Ludwik Teichmann, Jan Mikulicz, Alfred Biesiadecki, Tadeusz Browicz, Ludwik Rydygier, Alfred Obaliński, Maurycy Madurowicz, Henryk Jordan, Aleksander Rosner, Jan Piltz, Kazimierz Kostanecki i wielu innych.

Po wybuchu II wojny światowej i okrytej niesławą Sonderaktion Krakau Uniwersytet został zamknięty. Trwało jednak tajne nauczanie.

W Polsce Ludowej władze oddzieliły Akademię Medyczną od Uniwersytetu Jagiellońskiego – przyjęła ona nazwę: Akademia Medyczna im. Mikołaja Kopernika w Krakowie. Na łono Alma Mater Akademia powróciła dopiero w 1993 r. Od tej pory funkcjonuje pod swoją obecną nazwą: Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Przy ul. Kopernika powstaje dzielnica szpitali i klinik, powiązanych z Collegium Medicum, funkcjonujących pod wspólną nazwą Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.