Brama Pyrzycka w Stargardzie Szczecińskim
Z Wikipedii
Brama Pyrzycka jest najbardziej okazałą z czterech bram wjazdowych do średniowiecznego miasta, które przetrwały do obecnych czasów.
Początki jej budowy wiążą się z okresem powstawania murów miejskich pod koniec XIII wieku. Odnosi się to do kamiennej części o wysokości 6 m. Część ceglana jest nieco młodsza (1439), kiedy nadbudowano trzy kondygnacje nad przejazdem. Aby dostać się do średniowiecznego miasta, należało pod okiem straży przejść bramę przednią, na którą składały się dwie niskie, połączone ze sobą baszty, następnie murowany tunel zw. gardzielą, most zwodzony nad fosą oraz bramą wewnętrzną zamykaną broną. W latach pięćdziesiątych XX wieku brama została poddana renowacji, po której przejściowo mieściło się tam Stargardzkie Muzeum Miejskie, a następnie stała się siedzibą Miejskiego Oddziału PTTK. Ostatni gruntowny remont przeprowadzony został w latach 1991 - 1993. Obecnie brama Pyrzycka stanowi jeden z obiektów administrowanych przez Muzeum (wystawy okresowe), a część pomieszczeń użytkuje Stargardzka Izba Gospodarcza.
[edytuj] Architektura
Podstawa bramy w formie kwadratu (11x11m) wykonana jest z kamieni polnych, trzy pozostałe kondygnacje - ceglane. Brama zwieńczona jest dwoma szczytami połączonymi dachem siodłowym. Przejazd w bramie tworzy ostrołuk, zamykany od zewnątrz ciężko okutą broną, po której zachowała się szczelina spustowa. Na trzecim piętrze mieści się ganek obronny ze strzelnicami. Elewacje rozczłonkowane są rzędami blend, w których także umieszczono strzelice. Blendy wykazują bogactwo form: ostrołukowe, koliste i półkoliste. Część szczytowa udekorowana jest po bokach małymi blendami w kształcie tarcz. W następnej kolejności przed frontem bramy zbudowano dwuczłonowe przedbramie. Przedbramie bramy Pyrzyckiej przebudowano po pożarze w 1666, a pod koniec XIX ostatecznie je rozebrano.
