Battodo
Z Wikipedii
Battōdō (jap.抜刀道, "battō" - "wyciągnąć miecz i zadać cios" oraz "dō" - "droga życiowa, praktyka") - zaliczany do kenjutsu nowożytny styl szermierki mieczem japońskim (katana, wakizashi, tantō), najbardziej zbliżony do realnej walki. Główny nacisk położony na ćwiczenie ostrym mieczem, zwanym shinken, a przede wszystkim na testach cięć zrolowanych słomianych mat - tameshigiri. Początek tej sztuki walki datuje się na przełom XIX i XX wieku, kiedy to Japońska Cesarska Akademia Wojenna wprowadziła na nowo szkolenia z bojowego zastosowania miecza. Battodo czerpie bezpośrednio techniki z czasów wojen dzielnicowych w Japonii przed ustanowieniem shogunatu. W odróżnieniu od szkół iaido główny nacisk położony jest na efektywność i realność technik przy uproszczeniu ruchów. Nie stosuje się także technik w siadzie wychodząc z założenia, że w pozycji siedzącej samuraj nigdy nie miał długiego miecza za pasem. Głównym propagatorem battodo w Japonii był Taizaburo Nakamura. Obecnie (rok 2005) istnieje Międzynarodowa Federacja Battodo - Zen Nihon Battodo Renmei oraz działające od kilkunastu lat federacje narodowe: japońska i amerykańska[1][2]. W Polsce ta sztuka walki propagowana jest z ramienia japońskiej federacji przez Tomasza Piotrkowicza.
