Batrachomyomachia
Z Wikipedii
Batrachomyomachia czyli Wojna Żabiomysia (gr. βατραχος - żaba, μυς - mysz, μαχη - bitwa) — starożytny pierwowzór poematu heroikomicznego przypisywany przez starożytnych Rzymian Homerowi, współcześnie przez niektórych uczonych datowany na IV w. p.n.e.
Batrachomyomachia została przetłumaczona na polski przez Włodzimierza Appela i wydana nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w roku 1993.
[edytuj] Streszczenie
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Mysz wysokiego rodu po ucieczce przed fretką musiała napić się wody ze stawu. Spotkała tam króla żab, który zaproponował jej, by odwiedziła jego dom. Mysz się zgodziła i wsiadła na grzbiet żaby, która odpłynęła od brzegu. Na jeziorze spotkały węża morskiego i żabi król w panice zanurkował, zapominając o swoim gościu, który utonął. Myszy, które widziały to zajście z brzegu, opowiedziały o nim pozostałym i wspólnie (za namową ojca denata) zadecydowały o wypowiedzeniu wojny żabom. Te, gdy dowiedziały się o przyczynie wojny, oburzyły się na swojego króla, który jednak się wszystkiego wyparł i nakłonił swych poddanych do podjęcia wyzwania. Bitwa została stoczona przy brzegu jeziora. Bogowie postanowili się nie mieszać do walki, jednak gdy bitwa zmieniła sie w pogrom żab, Zeus uznał (a właściwie został do tego nakłoniny przez Herę), że musi interweniować, by nie doszło do zniszczenia żabiego rodu. Posłał więc kraby, których pancerze okazały się odporne na mysie ciosy. Myszy musiały uznać wyższość krabów, jednak wraz z zachodem słońca, bitwa skończyła się.
