Bagno
Z Wikipedii
Bagno - obszar o utrzymującym się nadmiernym nawilgoceniu, porośnięty przez roślinnność przystosowaną do specyficznych warunków związanych z dużym nawilgoceniem. Bagna bardzo często tworzą się w zagłębieniach terenu we wszystkich strefach klimatycznych świata. Największe przestrzenie zajmują jednak na obszarach pokrytych wieczną zmarzliną (Syberia, północna Kanada) i w strefie równikowej. Poza tym tworzą się w dolinach i deltach dużych rzek, na pojezierzach, na płaskich obszarach bezodpływowych, w nieckach krasowych, w odciętych zatokach morskich i nad brzegami mórz i oceanów. W bagnach w wyniku procesów utleniania związków organicznych tworzy się torf. Nauka zajmująca się badaniem genezy i funkcjonowania bagien to paludologia.
[edytuj] Typy bagien
Ze względu na sposób zasilania obszaru zabagnionego wodą słodką wyróżniamy:
- bagna ombrogeniczne - zasilane prawie wyłącznie wodą opadową i występują w strefach młodoglacjalnych (sandrowych i morenowych), na obszarach krasowych i wydmowych oraz na obszarach zatorfionych dolin.
- bagna topogeniczne - zasilane wodami podziemnymi, występują na obszarach bezodpływowych lub wysoczyznach morenowych odwadnianych słabo.
- bagna soligeniczne - występują w miejscach wypływu podziemnych wód, zazwyczaj u podnóży stoków i krawędzi doliny.
- bagna fluwiogeniczne - towarzyszą ciekom i są zasilane ich wodami wezbraniowymi, również spływem wód powierzchniowych ze stoków. Zasilane są wodami gruntowymi przy niskich stanach wody w rzece.
Ze względu na stopień uwodnienia, tereny podmokłe dzieli się na:
- mokradła stałe - woda w nich znajduje się przez cały rok blisko powierzchni gruntu, nie głębiej niż 50 cm (są to zarastające zbiorniki wodne, bagna, torfowiska)
- mokradła okresowe - poziom wody obniża się w suchych porach roku na głębokość większą niż 50 cm (np. zalewane łąki w dolinach rzecznych).
