Antoni Nojszewski
Z Wikipedii
Antoni Nojszewski (ur. 8 czerwca 1868 w Górkach Grubakach, zm. 11 września 1921 w Lublinie) - ksiądz, teolog, prałat kapituły lubelskiej, liturgista.
Uczęszczał do szkoły elementarnej w Węgrowcu, następnie do szkoły publicznej w Siedlcach. W 1861 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Janowie Podlaskim, skąd po 3 letnich studiach teologicznych został skierowany do Akademii Duchownej warszawskiej (1865-1867). Święcenia kapłańskie przyjął 27 lipca 1867 r. Po święceniach wysłany do Akademii Duchownej w Petersburgu, gdzie w 1869 r. uzyskał stopień magistra teologii.
Pracował jako wikariusz w Garwolinie (1869-1875), przy katedrze w Lublinie (1875-1876), następnie jako wicerektor Seminarium Duchownego w Lublinie (od 1876) i wykładowca łaciny, liturgiki i prawa kościelnego. Od 1877 r. wikariusz w Końskowoli (1877-1979) i Krasnobrodzie (do 1885). Od 1885 r. rektor Seminarium Duchownego. Od 1891 r. kanonik, od 1896 r. prałat scholastyk, a od 1911 r. prałat archidiakon kapituły lubelskiej.
Zwolniony 18 stycznia 1919 na własną prośbę z urzędu rektora Seminarium Duchownego przez biskupa Mariana Fulmana, zmarł 11 września 1921 r. w Lublinie.
Autor książki Liturgia rzymska (1903).
