Aleksiej Nikołajewicz Tołstoj
Z Wikipedii
Aleksiej Nikołajewicz Tołstoj (ur. 29 grudnia 1882 w Nikołajewsku, zm. 23 lutego 1945 w Moskwie) – pisarz, dramaturg i publicysta rosyjski. Przedstawiciel nurtu realistycznego, pisał również utwory w konwencji socrealizmu (Czarne złoto), fantastycznonaukowe (Aelita, Związek pięciu) oraz dramaty, często o tematyce historycznej. Był propagandzistą komunistycznym, idealizował Stlina jako następcę Piotra Pierwszego.
Najbardziej znany jako autor Drogi przez mękę (1922-1941), trylogii rozgrywającej się w czasach rewolucji październikowej i poświęconej losom inteligencji.
Aleksiej Tołstoj był synem hrabiego Nikołaja Tołstoja i Aleksandry z domu Turgieniew. Jego matka uciekła z kochankiem Aleksym Apollonowiczem Bostromem będąc w drugim miesiącu ciąży. Pisarz wychował się bez kontaktu z rodziną Tołstojów, odziedziczył jednak 30 000 rubli i nazwisko. Jego wnuczką jest pisarka Tatiana Tołstoj.
[edytuj] Twórczość
- Dziwacy (1911)
- Kulawy książę (1912)
- Ciemiężcy (1913) – dramat
- Gołąbka (1915) – dramat
- Dzieciństwo Nikity (1918)
- Aelita (Kobieta o błękitnej twarzy) (1922-1923) – powieść fantastyczna wyrosła z inspiracji twórczością H. Wellsa
- Przygody Niewzorowa, czyli Ibikus – rozprawa z emigracją rosyjską
- Błękitne miasta i inne opowiadania (1925)
- Związek pięciu (1925) – powieść fantastyczna
- Eksperyment inżyniera Garina (1925-1927) - powieść fantastyczna
- Żmija (1928)
- Czarne złoto (1931) – utwór będący pamfletem na rosyjską emigrację
- Droga przez mękę (1922-1941)
- Chleb. Obrona Carycyna (1937)
- Iwan Groźny (1941-1943)
- Piotr Pierwszy (1929-1945)
- Emigranci
- Piękna nieznajoma i inne opowiadania
- Podcięte skrzydła
- Żmija
