Aleksander Hilary Połubiński
Z Wikipedii
Aleksander Hilary Połubiński herbu Jastrzębiec, urodzony w 1626, zmarły w 1679, książę, marszałek wielki litewski.
Wykształcony w Akademii Wilenskiej, Zamojskiej i Krakowskiej, dworzanin króla Władysława IV, dzięki czemu nauki pobierał też za granicą. W 1646 wybrany na posła na Sejm, od 1648 dowódca husarii pod zwierzchnictwem Janusza Radziwiłła. W latach 1648-1650 walczył na Ukrainie, od 1651 na czele własnej chorągwi husarskiej. Na przełomie 1651/1652 dowodził trzema chorągwiami w kompucie litewskim Radziwiłła, w 1654 podstoli, potem pisarz polny litewski. W czasie potopu szwedzkiego początkowo po stronie Szwedów, których porzucił i brał po polskiej stronie w bitwie pod Prostkami. Potem walczył z wojskami Rakoczego, z Rosją na Białorusi i Litwie, w 1665 dostał się do niewoli pod Częstochową, gdzie musiał przyrzec, że wiecej nie poprowadzi do boju wojsk litewskich z koronnymi. Ominęły go buławy hetmana polnego i wielkiego, od 1669 marszałek wielki.
Syn Konstantego Połubińskiego i Zofii Sapiehy, ożeniony z Zuzanną Chreptowicz, druga żona Zofia Konstancja Wołodkowicz (od 1652) i miał z nią 2 córki Annę Mariannę i Izabellę Helenę.