Ainur
Z Wikipedii
Ainurowie (z valaryjskiego Ayanûz) to fikcyjna rasa istot z mitologii Śródziemia stworzonej przez J. R. R. Tolkiena.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Ainurowie to istoty duchowe stworzone z myśli Ilúvatara, Jedynego Boga Tolkienowskiego uniwersum, które poprzez Muzykę Ainurów wraz z nim stworzyły wizję Eä. Każdy z nich znał tylko część zamysłów Ilúvatara - tę, z której został zrodzony (z wyjątkiem najpotężniejszego z nich, Melkora, który miał część wiedzy każdego nich). Większość Ainurów przebywa z Ilúvatarem, jednak część z nich po stworzeniu Ei przybyło na Ardę, aby wypełniać Muzykę Ainurów. Czternastu najpotężniejszych z nich zwanych jest Valarami (Melkor stał się Czarnym Władcą, uosobieniem zła i nie jest już zaliczany w poczet Valarów). Pomniejsi Ainurowie, którzy zstąpili wraz z Valarami na Ardę zwani są Majarami. Do Majarów należeli również Sauron, Ungolianta i Balrogowie. Ci z Ainurów, którzy zstąpili na Ardę, są z nią związani aż do jej końca (Melkor, wyrzucony w pustkę, ma powrócić przed końcem). Ainurowie byli istotami duchowymi, istniały jednak między nimi więzy pokrewieństwa i podział na płcie. Jeden raz krew Ainurów zmieszała się z krwią Dzieci Ilúvatara. Jedna z Majarów, Meliana poślubiła króla Elfów, Elu Thingola, z którego to związku narodziła się Lúthien Tinúviel, która wraz z człowiekiem, Berenem, zapoczątkowała linię półelfów.
