Śnieżne kotły
Z Wikipedii
 |
|
|
|
|
|
Śnieżne Kotły to kotły polodowcowe w zachodniej części Karkonoszy (Śląski Grzbiet) między Wielkim Szyszakiem (1509 m npm) a Łabskim Szczytem (1471 m npm). Zbudowany z granitu karkonoskiego. W całości leżą na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, tworząc rezerwat ścisły. Mały Śnieżny Kocioł o długości ok. 550m, szerokości ok. 400 m i głębokości ok. 300 m, oddzielony jest od Wielkiego (długość ok. 800 m, szerokość ok. 600 m, głębokość ok. 300 m) skalistą Grzędą. Wysokość ścian Wielkiego Śnieżnego Kotła sięga ponad 280 m, natomiast Małego Śnieżnego Kotła niespełna 100 m. Na dnie okresowo wysychające jeziorka polodowcowe o nazwie Śnieżne Stawki i kilka młak.
Śnieżne Kotły są doskonałym przykładem występowania alpejskiego krajobrazu w Karkonoszach. W ich obrębie występuje wiele chronionych i rzadkich gatunków roślin. Występuje tu skalnica śnieżna (gatunek endemiczny, jest to jedyne stanowisko w Europie Środkowej), jak również liczne gatunki flory alpejskiej i arktycznej, m.in.: sasanka alpejska, pierwiosnka maleńka, wawrzynek wilczełyko, tojad mocny, róża alpejska, modrzyk górski, zimozioło północne (relikt epoki lodowcowej). Na skałach moreny rosną najstarsze rośliny Karkonoszy - porosty miseczkowate Rhizocarpon lecanorium, mające ponad 600 lat. Na świat fauny składają się rzadkie gatunki, m.in. reliktowy ślimak arktyczny, płochacze halne czy drozdy obrożne. Ciekawostką są znajdujące się w Małym Śnieżnym Kotle dwie żyły bazaltu około metrowej szerokości odsłonięte w granitowej ścianie. Od północy Kotły zamknięte są wałami moren około 15 m wysokości. Nad krawędzią usytuowana jest telewizyjna stacja przekaźnikowa, będąca niegdyś schroniskiem. Obok grupa skalna o nazwie Czarcia Ambona.
Śnieżne Kotły to doskonały punkt widokowy, z którego roztacza się panorama Karkonoszy, Gór Izerskich i Kotliny Jeleniogórskiej. Przy dobrej pogodzie widać Ślężę na Przedgórzu Sudeckim.
To jest tylko zalążek artykułu związanego z woj. dolnośląskim. Jeśli możesz, rozbuduj go.
