Ślimak (anatomia)
Z Wikipedii
Ślimak - anatomiczny składnik ucha wewnętrznego ssaków złożony z części kostnej (o kształcie muszli ślimaka) i mieszczącego się w niej przewodu ślimakowego (część błędnika błoniastego), który zawiera receptor słuchu — narząd Cortiego. Przewód ślimakowy kończy się ślepo na wierzchołku ślimaka, jest wypełniony płynem zwanym śródchłonką, czyli endolimfą. Po obu jego stronach biegną przewody zwane schodami przedsionka i schodami bębenka, łączące się na wierzchołku ślimaka, wypełnione przychłonką, czyli perylimfą.
 |
| Małżowina uszna - Przewód słuchowy zewnętrzny (b) z włosami (a) |
|
Narządy zmysłów >> Ucho >> Ucho środkowe |
| Błona bębenkowa (c) - Jama bębenkowa (e) - Kosteczki słuchowe: młoteczek (j), kowadełko (i), strzemiączko (h) - Trąbka słuchowa Eustachiusza (d) |
| Ślimak (f) - Kanały półkoliste (g) - Błędnik błoniasty - Błędnik kostny |
