Landnåm
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Landnåm (frå norrønt språk: Landnám, kan omsetjast til landkjenning eller å ta land) er ei nemning på at nytt land vert busett, og teke i bruk til landbruk. Ordleddet -nåm er det same som i anamme, det vil seia å tileigna seg. Uttrykket vert nytta innan historiefaget om busetting i eldre tid, og særleg norrøn tid. I nyare tid vert ordet bureising nytta. Uttrykket indre landnåm er ei nemning på aukande busetting innover i landet, medan ytre landnåm er busetting på område ein måtte reisa til over havet. I norrøn historie vert det tala om landnåm på Island, Færøyane, Orknøyane, Grønland og Vinland/Newfoundland. Landnámabók er den av Islendingesogene som fortel historia om dei første slektene som busette Island. Ein person som stod i spissen for landnåm vert gjerne kalla landnåmsmann (Landnámsmaður). Nemninga landnåm vert bruka om fast busetting frå Noreg eller av norskætta personar. Såleis tek nemninga ikkje omsyn til busetting av andre folkeslag. Til dømes budde det eskimoar på Grønland og indianarar i Vinland.
 |
Denne historieartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia å vekse seg stor og sterk gjennom å utvide han.
Sjå òg: Oversyn over historiespirer. |
