Witsnuitdolfijn

Witsnuitdolfijn voor de boeg van een schip.

Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Chordata (Chordadieren)
Klasse:	Mammalia (Zoogdieren)
Orde:	Cetartiodactyla (Walvissen en Evenhoevigen)
Familie:	Delphinidae (Dolfijnen)
Geslacht:	Lagenorhynchus

Soort

Lagenorhynchus albirostris

De witsnuitdolfijn (Lagenorhynchus albirostris) is een soort dolfijn.

[bewerk] Kenmerken

De Witsnuitdofijn Lagenorhynchus albirostris is een middelgrote, zwaargebouwde, bonte dolfijn. De sikkelvormige (concave) rugvin is hoog en opvallend. Kenmerkend is het lichtgrijze rugzadel en de lichtgrijze veeg over de flank die onder de rugvin langs omhoog loopt tot over de kop ter hoogte van het blaasgat. Witsnuitdolfijnen hebben een korte, wittige (maar soms ook grijze!) snuit, zwarte flippers en rugvin en een zwarte staart. Volwassen dieren hebben een gemiddelde lengte van ongeveer 2.40 meter (minimaal 1.2m, maximaal 3m). De lengte bij de geboorte bedraagt ruim een meter.

Volwassen mannetjes kunnen 300 kg wegen en meer dan 3 meter lang worden. Ze kunnen maximaal 5 minuten duiken, maar gebruikelijk is dat ze om de 20 seconden adem halen.

[bewerk] Gedrag en groepsgrootte

Witsnuitdolfijnen komen meestal in groepjes van 2-6 exemplaren voor. Bij uitzondering worden grotere samenscholingen gezien en het gebeurt niet vaak dat er groepen van meer dan 100 dieren worden waargenomen. Dergelijke grote troepen vermengen zich soms met de verwante witflankdolfijn, maar het samengaan van deze beide soorten is vermoedelijk zelden van lange duur. Het gedrag van beide soorten verschilt namelijk nogal. Snel zwemmende witsnuitdolfijnen scheuren het wateroppervlak als het ware open, waarbij veel schuim en een hoge sikkelvormige rugvin zichtbaar zijn. Snel zwemmen wordt vaak afgewisseld met trage bewegingen, waarbij allerlei kanten op gezwommen wordt, meestal kris kras door elkaar heen. Hierbij draait de hoge rugvin aan de oppervlakte langs en zijn het witte rugzadel en de witte veeg over de flank (vóór de rugvin) de meest geschikte kenmerken. Witsnuitdolfijnen zwemmen graag voor de boeg van schepen mee, maar meestal niet veel langer dan enkele minuten. Sportvissers en jachten in de Zuidelijke Bocht komen vroeger of later allemaal wel zo’n troepje tegen. Een ander markant gedrag van de witsnuitdolfijn zijn de verticale sprongen uit het water omhoog ("breaching"). Dergelijke dieren landen op rug, buik of flank en lijken wel een zo groot mogelijke plons te willen veroorzaken. Meestal blijft het bij drie of vier sprongen, waarna de dieren weer gewoon gaan zwemmen. Regelmatige, horizontale sprongen, zoals bij snel zwemmende tuimelaars of gewone dolfijnen, worden eigenlijk nooit gezien.

Vanwege de wittige tekening op de flanken worden witsnuitdolfijnen vaan (ten onrechte) voor de witflankdolfijn aangezien. Eigenlijk lijken deze beide soorten alleen in naam op elkaar en verwarring tussen Gewone Dolfijn en Witflankdolfijn ligt veel meer voor de hand

[bewerk] Voedsel

Het zijn sociale dieren die in groepen jagen op vissen die in scholen zwemmen zoals bijvoorbeeld de haring of de makreel. De groepgroote verieert van een tiental, tot enkele duizenden dieren.

[bewerk] Verspreiding en voorkomen

Ze komen in het Noordelijk halfrond voor in wateren met temperaturen tussen de 6 en 20 graden Celsius. Voornamelijk in water met een diepte van 60 tot enkele honderden meters. In de Noordzee is het veruit de talrijkste dolfijnensoort, waarvan de grootste aantallen zich in Schotse wateren ophouden. Ook in de Nederlandse Noordzee is de Witsnuitdolfijn na de Bruinvis de meest voorkomende walvisachtige. Helaas benaderen deze dolfijnen de kust zelden of nooit, maar sportvissers of zeiljachten op een tiental kilometers uit de kust maken al een heel grote kans om een groepje van deze dolfijnen te ontmoeten. De laatste jaren zijn er vele tientallen waarnemingen verzameld (zie de verwijzing naar de Marine Mammal Database hieronder)

[bewerk] Verwijzingen en referenties

Meij S.E.T. van der & C.J. Camphuysen 2006. Distribution and diversity of whales and dolphins (Cetacea) in the southern North Sea: 1970-2005. Lutra 49(1): 3-28.

Marine Mammal database, met links naar recente waarnemingen en strandingen in Nederland [1]