Wet van Murphy

De Wet van Murphy van Edward A. Murphy luidt "Als er meer dan één manier is om een taak te doen, en één van die manieren in een ramp zal resulteren, dan zal iemand het zo doen".

Deze aansprekende formulering was bedoeld om de nadelige kant van de wet van de grote aantallen bij het grote publiek bekend te maken: als een gebeurtenis zich een oneindig aantal keer herhaalt, en iedere keer is er een kleine kans dat iets misgaat, dan gaat het vroeg of laat een keer mis.

De Wet van Murphy moet niet met de Wet van Bedrog - "Als iets mis kan gaan, dan gaat het mis"- worden verward.

Inhoud

1 Toepassing
2 Wiskundige verklaring
3 Het (eigen) leven van de Wet van Murphy
4 Literatuur
5 Links

[bewerk] Toepassing

De wet van Murphy is een van de leidende principes bij het opstellen van protocollen voor bijvoorbeeld apotheken. Voordat een medicijn aan de patiënt of cliënt wordt uitgereikt, vinden er door verschillende personen een groot aantal dubbele, drievoudige en zelfs meervoudige controles plaats. Zo zal een apothekersassistente op verschillende momenten de naam van het medicijn vergelijken met de naam op het recept. Voor de leek lijkt dit ritueel soms overbodig. De Wet van Murphy geeft echter de reden aan: al is de kans op een ernstige menselijke fout heel erg klein, als het risico maar vaak genoeg wordt gelopen dan gebeurt er vroeg of laat een menselijke fout. Omdat er heel veel medicijnen worden verkocht zouden er zonder deze protocollen doden vallen door menselijke fouten met medicijnen. Paradoxaal genoeg zal een dergelijk protocol echter de wet van Murphy niet verhinderen: uiteindelijk zal het toch een keer fout gaan.

Uit deze wet volgt dat eeuwig leven ook in theorie onmogelijk is: zelfs al zou men het verouderingsproces volledig kunnen stoppen en alle ziekten uitroeien, dan bestaan er nog altijd ongevallen. En daar de kans op een dodelijk ongeval, wat men ook doet, hoe voorzichtig men ook is, nooit nihil is,. zal vroeg of laat ook iedereen erdoor sterven, als men niet door andere oorzaken aan zijn einde komt.

[bewerk] Wiskundige verklaring

Op 7 oktober 2004 hebben drie onderzoekers, Dr David Lewis (psycholoog), Dr Keylan Leyser (econoom) en Philip Obadya (wiskundige), in opdracht van British Gas een onderzoek uitgevoerd. [1] Uit dit onderzoek is een statistische verklaring gekomen die, op een schaal van 0 tot 10, de waarschijnlijkheid geeft dat 'Murphy langskomt':

$((U + C + I) x (10 - S)) / 20 x A x 1 / (1 - s i n (F / 10))$

De formule bestaat uit vijf elementen, ieder met een weging van 0 tot 9
U = Urgentie
C = Complexiteit
I = Belangrijkheid [Importance]
S = Vakkundigheid [Skill]
F = Frequentie

Bereken de Wet van Murphy voor uw werkzaamheden.

[bewerk] Het (eigen) leven van de Wet van Murphy

Vanwege zijn bijzonder aansprekende formulering, is de wet van Murphy meer gaan leven als een grap onder wetenschappers dan als een echte wet, zonder onrecht te doen aan de ernstige ondertoon. De wet(ten) van Murphy komen in een aantal vormen voor, maar zij komen wel ongeveer op hetzelfde neer:

De eerste wet van Murphy stelt dat als er bij een experiment iets fout kán gaan, het ook daadwerkelijk fout gaat.
De tweede wet van Murphy stelt dat de fout altijd op het meest onaangename moment gebeurt.
De derde wet van Murphy stelt dat Murphy een grote optimist was.
De vierde wet van Murphy stelt dat hoe groter het wonder is, hoe minder mensen kijken

Hoewel natuurlijk als grap bedoeld, is er toch een ernstige kant aan de wetten van Murphy, omdat het inderdaad zo is dat experimenteel werk het geduld van onderzoekers danig op de proef kan stellen. Iemand die daar niet - bijvoorbeeld door middel van de wetten van Murphy - het grappige van kan inzien, zal als experimentalist zelden een zak zout eten. Wat dat betreft onderstreept de wet van Murphy eerder een psychologische wetmatigheid dan een natuurwetenschappelijke.

Edward A. Murphy (1918 - 1990) heeft overigens, zonder zich bewust te zijn van het gevolg, slechts een algemene uitspraak gedaan waaruit anderen zijn wet hebben afgeleid. [2]

De constante van Murphy: De schade aan een voorwerp is recht evenredig aan de waarde ervan.