Wet van Gresham
De wet van Gresham zegt dat: “Bad money always drives out good money”. Hij stamt van Thomas Gresham, een Engels 16e-eeuws bankier. Het is een feit dat deze wet nooit onderzocht is geweest, en daarom heel simpel algemeen aanvaard werd. Een meer correcte versie van de Wet van Gresham luidt overigens: "Bad money drives out good if they exchange for the same price." Deze wet werd voor het eerst geformuleerd door Nicolaus Copernicus.
De uitspraak dateert uit de tijd van een bi-mettalistisch stelsel. Dit wil zeggen dat er twee soorten munten zijn, “good money” en “bad money”. “Good money” is geld dat evenveel intrinsieke als wettelijke waarde heeft (of waar deze waardes heel dicht bij elkaar liggen). Bad Money is geld dat een lage materiaalwaarde ( = intrinsieke waarde) heeft, maar een grote wettelijke waarde. Good money munten werden ook standaardmunten genoemd. De bevolking vond het logisch om deze munten op te potten, aangezien het ook een eigenwaarde heeft. Als je ze zou omsmelten heeft het ook nog een zekere waarde. Bij “Bad Money” is dit niet zo, en daarom betaalt de bevolking veel liever met dit geld. Het geld met een klein verschil tussen intrinsieke en wettelijke waarde zal dus uiteindelijk uit de omloop verdwijnen. Vandaar de uitspraak van Gresham.
Het is dus wel op te merken dat er 2 soorten munten in omloop moeten zijn, anders is er geen reden tot deze stelling. In de modernere maatschappijen komt dit niet meer voor, maar in de derde wereldlanden is dit nog vaak het geval, dus daar heeft de Wet van Gresham nog zeker enige waarde.
