Wereldkampioenschap rugby

**Wereldkampioenschap Rugby**

Officiële naam:	Wereldkampioenschap Rugby
Sport:	Rugby Union
Kampioenschap:	Wereldkampioenschap
Bond/organisator:	International Rugby Board
Eerste keer:	in 1987 in Australië Nieuw-Zeeland
Regerend kampioen:	Engeland
Recordkampioen:	Australië met 3 titels

Het Wereldkampioenschap rugby (rugby union) werd voor het eerst gehouden in 1987. Daarna werd het toernooi iedere vier jaar gehouden.

[bewerk] Geschiedenis

Diverse mensen hebben het idee van wereldkampioenschap van het rugby bij talrijke gelegenheden geopperd - al in de jaren vijftig was er sprake van. Het eerste serieuze plan voor een dergelijk toernooi werd in 1983 werd voorgesteld, toen de Australische rugbybond en de Nieuw-Zeelandse rugbybond ieder afzonderlijk een plan indienden bij de International Rugby Board. In 1985 keurde IRB het eerste wereldkampioenschap goed. Het toenooi zou gehouden worden in mei en juni 1987, hoewel het voorstel op veel oppositie stuitte, met name van de Britse en Ierse bond. De beslissende stem kwam van Zuid-Afrika dat voor het idee was, hoewel het uitgesloten was van deelname wegens de internationale sportboycot tegen het apartheidsregime. In het eerste toernooi in Australië en Nieuw Zeeland kwamen zestien landen uit. Zeven van de zestien plaatsen werden automatisch toegewezen aan de bij de IRB aangesloten bonden (met Zuid-Afrika dus als grote afwezige), terwijl de resterende plaatsen op uitnodiging werden vergeven. Nieuw Zeeland werd de allereerste wereldkampioen rugby door Frankrijk met 29 - 9 te verslaan.

Het toernooi van 1991 werd georganiseerd door Engeland, waarbij ook wedstrijden werden gespeeld in Frankrijk, Ierland, Schotland en Wales. Bij dit toenooi werd het systeem van uitnodigingen vervangen door kwalificatiewedstrijden. Er namen 32 landen deel aan de kwalificatie. Australië won de wereldbeker door de gastheer Engeland te verslaan met 12 - 6.

In 1995 werd het toernooi gehouden in Zuid-Afrika dat na het einde van de apartheid eindelijk weer mocht meedoen. Dit was het eerste toernooi waarbij alle wedstrijden in het gastland werden gehouden. Voor de Afrikanen kreeg het toernooi de gedroomde afsluiting: Nieuw-Zeeland werd verslagen met 15 - 12. Het moment waarop president Nelson Mandela, gekleed in een Zuid-Afrikaanse jersey en pet, de beker overhandigde aan aanvoerder François Pienaar, werd wereldwijd gezien als een symbolisch teken van verzoening tussen de zwarte en de blanke gemeenschap van Zuid-Afrika.

In 1999 was Wales gastheer van het toernooi, maar er werd ook gespeeld in Engeland, Frankrijk, Schotland en Ierland. Voor dit toernooi waren alleen de eerste drie landen van 1995 automatisch gekwalificeerd en het aantal deelnemers werd verhoogd tot 20. Australië behaald zijn tweede titel door Frankrijk te verslaan met 35 - 12. Het was voor het eerst dat het gastland de finale niet wist te halen.

Australië was de organisator van het wereldkampioenschap in 2003, hoewel het oorspronkelijk de bedoeling was dat Australië en Nieuw Zeeland het toernooi samen zouden organiseren. Meningsverschillen tussen de International Rugby Board de NZRFU over sponsoring, reclame en kaartverkoop, zorgden echter dat de gehele organisatie aan Australië werd toegewezen. Engeland werd de eerste kampioen van het noordelijk halfrond door kampioen en gastheer Australië in de verlenging te verslaan met 20 - 17. De beslissende score was een dropgoal van Jonny Wilkinson met nog slechts enkele seconden op de klok.

In 2007 wordt het wereldkampioenschap gehouden in Frankrijk waarbij een aantal wedstrijden wordt gespeeld in Wales en Schotland. Het toernooi van 2011 is toegewezen aan Nieuw Zeeland. Er waren ook aanbiedingen van Japan en Zuid-Afrika.

[bewerk] Kwalificatie

Voor het wereldkampioenschap van 1991 werden kwalificatiewedstrijden geïntroduceerd, waar acht van de zestien plaatsen door kwalificatie beschikbaar waren. Er deden 32 landen mee aan de kwalificatie. In de huidige opzet zijn acht van de twintig deelnemers automatisch geplaatst op grond van hun prestatie in het voorgaande toernooi, namelijk alle kwartfinalisten.

Tien plaatsen zijn beschikbaar voor landen die zich in hun groep kwalificeren (Afrika, Amerika, Azië, Europa en Oceanië). Ten sloote zijn er nog twee plaatsen beschikbaar voor de winnaars van de repechages, een herkansingssysteem

[bewerk] Uitslagen

Jaar	Land	Winnaar	Score	Tweede plaats	Derde plaats	Score	Vierde plaats
Jaar	Land	Finale			Derde plaats
1987 Overzicht	Australië, Nieuw-Zeeland	Nieuw-Zeeland	29 - 9	Frankrijk	Wales	22 - 21	Australië
1991 Overzicht	Engeland	Australië	12 - 6	Engeland	Nieuw-Zeeland	13 - 6	Schotland
1995 Overzicht	Zuid-Afrika	Zuid-Afrika	15 - 12	Nieuw-Zeeland	Frankrijk	19 - 9	Engeland
1999 Overzicht	Wales	Australië	35 - 12	Frankrijk	Zuid-Afrika	22 - 18	Nieuw-Zeeland
2003 Overzicht	Australië	Engeland	20 - 17	Australië	Nieuw-Zeeland	40 - 13	Frankrijk
2007 Overzicht	Frankrijk
2011 Overzicht	Nieuw-Zeeland