Overleg:Vrouwenkiesrecht
[bewerk] Vrouwenkiesrecht
vormt samen met het mannenkiesrecht & het kinderskiesrecht(ouderstemrecht) het algemeen kiesrecht. Dit laatste is onderverdeeld in het stemrecht(actief kiesrecht) & verkiesbaarheidsrecht(passief kiesrecht).
[bewerk] Nederland
Tot het begin van de 20e eeuw mochten in Nederland alleen mannen stemmen, als ze voldeden aan bepaalde eisen.
Het passief kiesrecht voor vrouwen werd maar in 1917 ingevoerd, tegelijk met het mannenkiesrecht. In 1918 werd Suze Groeneweg voor de SDAP als eerste vrouw in de Tweede Kamer gekozen.
Op 15 mei 1919 diende het kamerlid Hendrik Pieter Marchant een initiatiefwet in tot instelling van actief kiesrecht voor vrouwen, waar in 1922 voor het eerst gebruik van kon worden gemaakt. De protestantse en katholieke partijen die zich zo lang tegen het vrouwenkiesrecht hadden verzet, bleken er groot profijt van te hebben.
Het vrouwenkiesrecht werd in Nederland bevorderd door de Vereniging voor Vrouwenkiesrecht (opgericht in 1894) door Wilhelmina Drucker en Aletta Jacobs, die van 1903 tot 1919 voorzitter was.
[bewerk] België
Pas toen na de Eerste Wereldoorlog de democratiseringsbeweging op gang kwam werd dit recht moeizaam verworven.
In de grondwetsherziening van 1921 werd het enkelvoudig stemrecht voor mannen ingevoerd : dit systeem huldigde het principe van "één man, één stem". Vrouwen kregen enkel stemrecht op gemeentelijk niveau. Toch werd de invoering van kiesrecht voor vrouwen in het vooruitzicht gesteld. Er werd een artikel in de grondwet opgenomen dat bepaalde dat het vrouwenkiesrecht in een bijzondere wet kon worden goedgekeurd. Dit gebeurde pas na de Tweede Wereldoorlog in 1948.
