Volva
De Volva (of Wolwa) is in de Noordse mythologie zelf geen mythisch wezen, maar een traditionele figuur in de Germaanse samenleving van voor het jaar 1.000. Ze stond in hoog aanzien. Zij is tegelijk zieneres, profetes en waarzegster. Ze is in staat in haar bewustzijn helemaal terug te gaan in de tijd, naar de oorsprong van de schepping.
Met haar quasi priesterlijke functie kwam zij op feestelijke gebeurtenissen overal hier te lande, vergezeld van een groep vrouwen. Zij nam dan plaats op een hoge zetel in een grote zaal, waar ze, in een zekere trance, liederen zong, bezweringen uitsprak en het lot voorspelde van gasten.
In contrast tot de andere aanwezigen draagt zij een eenvoudig bleek kleed. Haar kennis van het verleden geeft haar de wijsheid om in de toekomst te zien.
De Volva werd geacht als mens een rechtstreekse afstammingslijn te hebben van de oudste entiteiten, de Reuzen, net zoals de Goden. In ruil voor haar zienerskunst werd zij onderhouden en beloond door de stammen en hun aanvoerders:
-
-
- De legeraanvoerder schonk mij ringen en halsbanden, in ruil voor
- mijn wijsheid en zienerskunst: ver kan ik zien, ver zie ik in iedere wereld.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
- - [Edda Völuspá, 28]
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Ringen en halsbanden waren vaak de torques, die als betaalmiddel werden gebruikt in de oorspronkelijke Keltische en Germaanse samenleving, en daarna zelfs door de Romeinen.
In de Völuspá is de Volva aan het woord om aan oppergod Odin zelf inzicht en kennis te verschaffen omtrent zijn schepping en hoe het deze zal vergaan.
