Vleugel (muziek)
Een vleugelpiano (meestal afgekort tot vleugel) is een toetsinstrument met horizontaal gespannen snaren, dat met een klavier (toetsenbord) bespeeld wordt. Een vleugel(piano) staat dus in tegenstelling tot de buffetpiano, waarvan de snaren verticaal zijn bevestigd. De toonomvang van de vleugel is gelijk aan de buffetpiano; beiden hebben doorgaans 88 toetsen. Het geluid, het "timbre", is vooral in de laagste octaven voller, doordat de snaren langer en dunner kunnen zijn en daarmee veel minder last hebben van allerlei niet-harmoniciteit van de (te) dikke snaren. Er bestaan vleugels met een verschillende lengten. De lengte van een vleugel wordt gemeten aan de linkerzijde van de vleugel (de lange rechte kant). De lengte van een vleugel varieert tussen grofweg 1.60m tot 2.74m. Over het algemeen geldt dat de klank beter wordt naar mate de lengte van de vleugel toeneemt. Met het toenemen van de lengte neemt ook het volume toe.
Doordat het repeteerwerk van de vleugel iets anders in elkaar zit dan het repeteerwerk van een piano zal een vleugel over het algemeen beter repeteren (snel dezelfde toets achter elkaar spelen).
Bij een "recital" of bij een pianoconcert maakt de solist vrijwel altijd gebruik van een vleugel. De vleugel is de professionele versie van de piano. Kleinbehuisden geven natuurlijk de voorkeur aan de staande piano.
Volgens sommigen is een vleugel geen piano, zijn piano en vleugel verschillende instrumenten. Dit blijkt onder andere uit de winkels waar men 'piano's en vleugels' verkoopt. In zijn algemeenheid spreekt men echter van 'piano' (pianist, pianoconcert enz.), ook als er op een vleugel wordt gespeeld.
Enkele bekende vleugelpianobouwers zijn Bechstein, Blüthner, Bösendorfer, Broadwood, Fazioli, Feurich, August Förster, Grotrian-Steinweg, Ibach, Kawai, Petrof, Pfeiffer, Rönisch, Sauter, Schiedmayer, Schimmel, Seiler, Steingräber und Söhne, Steinway & Sons en Yamaha.
