Verdrag van Washington (1922)
Onder invloed van het streven naar ontwapening, dat na de Eerste Wereldoorlog was ontstaan, werd op uitnodiging van de Verenigde Staten in november 1921 te Washington een vlootconferentie gehouden om te komen tot beperking van het aantal en de tonnage van slagschepen en hun bewapening. Op 6 februari 1922 volgde de ondertekening van het Verdrag van Washington, waarbij door de vijf grote mogendheden (Verenigde Staten, Engeland, Japan, Frankrijk en Italië) een onderlinge verhouding van de vlootsterkten (resp. 5, 5, 3, 1¾ en 1¾) werd aanvaard. Voorts werd een grens gesteld aan de tonnage van de schepen (ten hoogste 35.000 ton) en aan het kaliber van de kanons (max. 40 cm). Ten slotte werd bepaald dat er gedurende een periode van 10 jaar geen nieuwe slagschepen mochten worden gebouwd.
Acht jaar later werd het verdrag aangepast: zie Verdrag van Londen (1930)
