Theo van den Boogaard
Theo van den Boogaard (Castricum, 25 maart 1948) is een Nederlandse striptekenaar, vooral bekend van de Sjef van Oekel-strips, -naar de creatie van Wim T. Schippers. Theo van den Boogaard dient niet verward te worden met de regisseur Theo Uittenbogaard.
Inhoud |
[bewerk] Tekenaar
Als vijftienjarige gymnasiast tekende Van den Boogaard zijn eerste strip, Mark, Boter bij de Vis, voor uitgeverij Kennemer (1964). Daarna verschenen met grote regelmaat tekeningen van zijn hand in Hitweek, onder andere de serie Striptease, waar hij aan de hand van songteksten maatschappelijke kritiek leverde.
In 1967 maakte hij, samen met Jan Donkers, de stripserie Witje en Gertje voor Hitweek, die in 1968-1969 in Aloha werd voortgezet. Voor Studio tekende hij de strip 'Pinokkio' (1968). In 1969 begon hij in Aloha (en kort daarna in Chick) Ans en Hans krijgen een Kans, een voor die tijd opzienbarende strip, vanwege de vrije behandeling van het onderwerp seksualiteit.
In Gandalf tekende hij belevenissen van Jan Alleman (1970-1971), ook met een kritische inslag. Voor Voetbal International tekende hij de strip Abe, een hotshot van een voetballerina (1972). De tekst in deze strip is van de journalist Nico Scheepmaker.
In Nieuwe Revu verscheen in 1976 'Sjef van Oekel in de Bocht', een strip over de belevenissen van de zeer bekende en evenzeer omstreden televisiepersoonlijkheid, gespeeld door Dolf Brouwers. Van deze strip verschijnen vele albums, ook in het buitenland.
[bewerk] Van Oekel stripboeken
Het scenario was van Wim T. Schippers en de tekeningen waren van Theo van den Boogaard. De strips werden goed verkocht en er verschenen vertalingen in Frankrijk (waar de hoofdpersoon Léon van Oukel heette, later: Léon la Terreur), Duitsland (Julius Patzenhofer), Denemarken en Spanje. De verpersoonlijking van Van Oekel, Dolf Brouwers (1912-1997) ontving echter niets van het met de strip verdiende geld, hoewel hij wel werd afgebeeld. Bovendien wenste hij niet langer vloekend of in pornografische situaties in beeld te worden gebracht. In 1989 spande hij een rechtszaak aan. In 1991 besliste de rechter dat Brouwers niet langer mocht worden afgebeeld in "obscene of pornografische scènes". Over de financiële vergoeding bereikten Schippers en Brouwers in 1992 een schikking, waardoor het hoger beroep geen doorgang hoefde te vinden.
[bewerk] Stripalbums
- Sjef van Oekel in de bocht
- Sjef van Oekel draaft door
- Sjef van Oekel zoekt het hogerop
- Sjef van Oekel raakt op drift
- Sjef van Oekel bijt van zich af
- Sjef van Oekel breekt door
- Sjef van Oekel slaat terug
[bewerk] Boeken
- Taal en teken van Theo van den Boogaard (auteur). Oog & Blik, ISBN 90-5492-002-5, 1992
- Sjef van Oekel in de bocht (auteur, illustraties). Big Balloon, ISBN 90-5425-333-9, 1993
- Sjef van Oekel slaat terug (auteur). Big Balloon, ISBN 90-5425-206-5, 1994
- Ik bak ze bruiner (illustraties). Veen, L.J., ISBN 90-254-0999-7, 1996
- De kunst van het volgen (illustraties). Gorcum b.v., Konink. Van, ISBN 90-232-4060-X, 2005
[bewerk] Trivia
In 2001 werd Theo Uittenbogaard door het Amsterdams Fonds voor de Kunst gevraagd zitting te nemen in de jury van de Dirk Wiarda-prijs voor tekenaars, tezamen met de tekenaar Frits Müller en de televisiepresentator Matthijs van Nieuwkerk. Tot schrik van allen, maar tot de grootste schrik van de organisatie, bleek tijdens de eerste vergadering van de jury het Fonds de verkeerde Theo te hebben uitgenodigd. Het voorstel van Theo van den Boogaard om de jury voor deze gelegenheid uit te breiden met Theo Uittenbogaard, die een strip- en cartoonliefhebber is, werd om onbegrijpelijke redenen door het Fonds afgewezen. Naar aanleiding van deze gebeurtenis hebben Van den Boogaard en Uittenbogaard zich laten fotograferen door het weekblad HP/De Tijd, afgedrukt onder het kopje Theo & Theo.
