The Jumping Jewels
De Haagse gitaargroep The Jumping Jewels was gebaseerd op de Fender Stratocaster sound van The Shadows. Vooral ook door toedoen van hun manager Herman Batelaan wist de groep met zijn professionele aanpak een internationale status te bereiken.
In 1961 scoorde de groep een no.1 hit met Wheels (die plaats moesten zij delen met de originele Amerikaanse uitvoerders The String-A-Longs en een cover van het orkest van Billy Vaughn). De bezetting bestond uit Hans van Eijk (sologitaar), Tjibbe Veelo (slaggitaar), Joop Oonk (basgitaar) en Frits Tamminga (drums). De laatste werd in 1963 vervangen door Cees Kranenburg jr.
Met hun zanger Johnny Lion (Jan van Leeuwarden) hadden zij in de periode 1961-1965 een enorm groot succes in Nederland. In de zalen speelden zich vaak wilde taferelen af met hysterische fans.
Als eerste Nederlandse nederrock band werden van zowel Johnny Lion als van The Jumping Jewels in 1963 LP's op de platenmarkt uitgebracht. De groep scoorde nog hits met Africa (1963) en Irish Washerwoman (1964). Platen van The Jumping Jewels werden uitgebracht in België, Duitsland, Frankrijk, Japan, Maleisië, Singapore en Peru. In Peru stonden ze op 26-09-1964 met een instrumentale cover van de Beatles song I Saw Her Standing There op de 1e plaats van de hitparade. (bron: Billboard - Hits of the World)
In 1964 maakten Johnny Lion & The Jumping Jewels een succesvolle trip naar Maleisië en Singapore. In 1965 kregen ze een langlopend contract voor optredens in Circus Toni Boltini. Johnny Lion scoorde zonder de Jumping Jewels zijn grote Nederlandstalige hit Sophietje. Een breuk volgde. Johnny Lion zong in het seizoen 1966 samen met Rob de Nijs in het circus en The Jumping Jewels wijzigden hun naam in the Jay Jays en ging na vervanging van sologitarist Hans van Eijk door Leo Bennink verder als beatgroep.
