Spleetschildpad
| Spleetschildpad | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Malacochersus tornieri Siebenrock, 1903 |
De spleetschildpad (Malacochersus tornieri) is een kleine schildpaddensoort uit de familie landschildpadden (Testudinidae). Een andere benaming is ook wel pannenkoekschildpad, en het is de enige soort uit het geslacht Malacochersus.
[bewerk] Beschrijving
Deze soort wordt maximaal 20 centimeter en dankt de naam aan het platte rugschild, waardoor de schildpad een wat geplet uiterlijk heeft; tussen het buik- en rugschild ontstaat een 'spleet' waar de kop en poten van het dier uitsteekt. Het platte schild heeft een overwegend bruine kleur, en iedere grote hoornplaat op de rug heeft een meestal prachtige gele, ster-achtige tekening, die echter wel variaties kent. De stevige klauwen worden gebruikt om holletjes te graven onder stenen om zich te verbergen tijdens de nacht.
[bewerk] Verdediging
Als de schildpad verstoord wordt, kruipt hij in een rotsspleet waar hij zich vastzet waardoor een predator er niet meer bijkan. Vroeger werd gedacht dat het dier zich, net zoals ook veel padden en sommige hagedissen doen, volblazen met lucht, maar het blijkt dat ze het schild een iets kunnen draaien, wat ongeveer hetzelfde effect geeft.
[bewerk] Voorkomen en habitat
De spleetschildpad komt voor in Afrika, in Kenia en Tanzania, het habitat bestaat uit droge steppe-achtige gebieden met een heuvellandschap met grassen als vegetatie en een rotsige bodem om zich te kunnen verstoppen. Het voedsel bestaat uit deze grassen, zowel groene als verdorde planten worden gegeten. In al te droge tijden houdt de schildpad een zomerrust onder stenen om weer te vooschijn te komen bij vochtiger omstandigheden. De soort is beschermd en staat op de CITES lijst.
