Sjtsje ne vmerla Oekrajiny
Het lied Sjtsje ne vmerla Oekrajiny (Ще не вмерла України) is het volkslied van Oekraïne. De tekst werd in 1862 geschreven door de uit Kiev afkomstige etnograaf en dichter Pavlo Tsjoebynsky, de muziek in 1963 door priester, componist en koordirigent Mychajlo Verbytsky. Het lied, dat een grote populariteit verwierf in geheel Oekraïne, werd tijdens de revolutie in 1917 officieel aangenomen als volkslied van de Oekraïense Volksrepubliek, die op 25 januari 1918 onafhankelijk werd. Toen Oekraïne werd opgenomen in de Sovjet-Unie, werd het verboden.
In de tijd van de perestrojka raakte het lied opnieuw in zwang. In 1992 werd de melodie door het parlement, de Verchovna Rada, opnieuw tot volkslied van de onafhankelijke Oekraïne verheven. Van de tekst deden verschillende versies de ronde. Pas in 2003 nam de Verchovna Rada op voorstel van president Koetsjma een definitieve, officiële tekst aan: een licht gewijzigde vorm van de eerste strofe van het gedicht van Tsjoebynsky. Een van de motieven voor deze wijziging was, dat de tekst in de mening van sommigen te veel op leek die van het Poolse volkslied.
Inhoud |
[bewerk] Tekst in het Oekraïens
| Ще не вмерла України і слава, і воля, Ще нам, браття молодії, усміхнеться доля. Згинуть наші воріженьки, як роса на сонці, Запануєм і ми, браття, у своїй сторонці. Refrein (2x): |
Sjtsje ne vmerla Oekrajiny i slava, i volja, Sjtsje nam, brattja molodiji, oesmichnetsja dolja. Zhynoet nasji vorozjenky, jak rosa na sontsi, Zapanoejem i my, brattja, u svojij storontsi. Refrein (2x): |
[bewerk] Tekst in het Nederlands
Nog is Oekraïnes glorie niet vergaan, en niet haar vrijheid,
Nog glimlacht ons, jonge broeders, het lot toe.
Verdwijnen zullen onze vijanden als dauw in de zon,
en ook wij, broeders, zullen heersen in ons eigen land.
Refrein (2x):
Onze ziel en ons lichaam zullen wij geven voor onze vrijheid.
En wij zullen tonen, dat wij, broeders, van het geslacht der Kozakken zijn.
[bewerk] Tekst van een mix van versies van het Oekraïense volkslied (zie links)
Ще не вмерла України ні слава, ні воля,
Ще нам, браття-українці, усміхнеться доля.
Згинуть наші воріженьки, як роса на сонці,
Запануєм і ми, браття, у своїй сторонці.
Душу, тіло ми положим за нашу свободу.
І покажем, що ми, браття, козацького роду.
