Reuzenbekhaai
| Reuzenbekhaai | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Megachasma pelagios Taylor, Compagno & Struhsaker, 1983 |
De reuzenbekhaai of grootbekhaai (Megachasma pelagios) was zeker één van de grootste en vreemdste vondsten uit de diepzee sinds jaren. Het eerste exemplaar werd in 1976 uit de diepten opgevist. Het is een grote haai met spelonkachtige bek vol kleine tandjes. Tegenwoordig worden zij ingedeeld in hun eigen familie, Megachasmidae,
maar het is mogelijk dat zij ingedeeld horen te worden bij de Cetorhinidae.
[bewerk] Levenswijze
De reuzenbekhaai is een zwerver en zoekt zijn leven lang, rustig heen en weer zwemmend naar voedsel. In tegenstelling tot de meeste haaien eet hij plankton en kleine diertjes, zoals de reuzenhaai en de walvishaai. Hij zwemt door diep, donker water, duwt zijn kaken naar voren en zuigt zijn voedsel naar binnen. 's Nachts trekken veel planktondieren naar de oppervlakte, de reuzenbekhaai volgt ze tot ongeveer 15 m onder de zeespiegel. Een opmerkelijke eigenschap van deze haai is dat het binnenste van zijn bek licht geeft, dit lokt sommige diertjes naar binnen, hij heeft ook een lichte streep aan de voorkant van zijn snuit. Door zijn weke spieren en rubberachtige vinnen is hij een matige zwemmer.
[bewerk] Ontdekking
In 1976 lichtte een Amerikaans onderzoeksschip, werkzaam in de Stille Zuidzee voor Hawaii, het anker uit een diepte van bijna 200 m. Met het anker kwam een grote haai omhoog. Het lichaam ging bijna verloren; door pogingen om de haai met een lier aan boord te krijgen, brak de staart af en viel de rest in het water. Een team duikers kon het weer opsporen. Verbijsterd bracht de bemanning de dode gigant voor studie aan land. Met zijn lengte van 4,5 m en gewicht van 750 kg was de haai zonder twijfel uniek. Sindsdien is de reuzenbekhaai opgedoken op verschillende lokaties in warme zeeën voor Amerika, Senegal, Australië en Japan. Alle exemplaren hadden dezelfde kenmerken als het eerste, maar varieerden in lengte. De meeste werden bij toeval gevangen, maar enkele waren gestrand in laag water. In totaal werden 11 exemplaren gemeld in de periode 1976 - 1999.
[bewerk] Fossiele verwanten
Er zijn fossielen van soortgelijke tanden van 20 miljoen jaar oud gevonden in rotsen in West-Amerika
en andere, nog eens twee keer zo oud, zijn gevonden in Engeland en Argentië.
