Raspaillebos
Het Raspaillebos is een bos in een natuurgebied in de omgeving van Geraardsbergen. De totale oppervlakte van het natuurgebied waar ook het Raspaillebos deel van uitmaakt bedraagt 180 ha. De naam van het bos zou afgeleid zijn van de term “rapaille” (uitschot) of van “raspe” (hakhout). In de omtrek vindt men her en der tussen velden plekjes waar wilde hyacinten en bosanemonen groeien. Dit wijst erop dat het bos vroeger veel groter moet geweest zijn. In het jaar 1300 was deze oppervlakte nog gelijk aan 500 ha. Het bos bedekt de flanken van de Bosberg waaruit verscheidene bronnen vloeien. Bij 1 van deze bronnen werd een kapelletje gebouwd omdat het water zou helpen tegen tandpijn. De bekendste bron van het bos is de Steenborre. Het bos werd tijdens de tweede wereldoorlog grotendeels kaalgekapt. Het betreft dan ook een jong bos. De opnieuw aangeplante bomen waren vooral uitheemse soorten die snel groeiden en zo onze inheemse soorten verdrongen. Omdat deze bomen minder nuttig zijn voor onze inheemse insecten probeert men het bos nu zijn oorspronkelijke flora terug te geven door de exoten te kappen. Uitgezonderd deze ingreep wil men de natuur zo weinig mogelijk beïnvloeden om het cultuurhistorisch kader te respecteren. Zo laat men ook de weilanden die langs de rand van het bos liggen verruigen zodat deze spontaan opnieuw kunnen bebossen. Sinds 2001 maakt het bos deel uit van het LIFE project, hierdoor worden door Europa fondsen vrijgemaakt om bepaalde projecten te realiseren zoals bijvoorbeeld de aankoop van grond. Het Raspaillebos maakt sinds 1996 deel uit van het NATURA 2000 netwerk en werd onlangs benoemd tot stiltegebied.
