Rachel Carson

Rachel Louise Carson (27 mei 1907 - 14 april 1964) was een biologe die opgroeide in Springdale, Pennsylvania. Ze werd vooral bekend door haar boeken en haar strijd voor de bescherming van het milieu.

Inhoud

1 Levensloop
2 Werken
3 Externe links
4 Citaat

[bewerk] Levensloop

Rachels voorliefde voor de natuur werd door haar moeder gestimuleerd. Van kindsbeen af schreef ze erover en dit bepaalde ook haar latere studiekeuze aan de Pennsylvania College for Woman (nu Chatham College). In 1929 studeerde ze daar af en in 1932 behaalde ze haar doctoraat in de zoölogie aan de Johns Hopkins University. Later doceerde ze aan deze universiteit en aan de University of Maryland.

Ze schreef radioscripts voor het U.S. Bureau of Fisheries tijdens de Depressie en een aantal artikels over natuurgeschiedenis voor de Baltimore Sun. Daarna begon ze ook een vijftien jaar lange carrière als wetenschapper en uitgeefster bij de federale dienst. Uiteindelijk promoveerde ze tot hoofdredactrice voor alle publicaties voor de U.S. Fish and Wildlife Service.

De hoofdlijn in al haar werken is de gedachte dat het menselijke ras maar een deel is van de natuur, terwijl het anderzijds over het vermogen beschikt om het milieu te veranderen, in sommige gevallen onherstelbaar. Rachel Carson was zo verontrust over het overvloedige gebruik van synthetische chemische insecticiden na de Tweede Wereldoorlog, dat ze zich vanaf dan vooral daarop toespitste. Ze wou de bevolking waarschuwen voor de effecten van het misbruik van pesticiden. Ze werd wereldberoemd met haar boek Silent Spring (1962; Nederlandse vertaling: Dode Lente, 1964, 1972), mogelijkerwijze het eerste boek waarin de milieuproblematiek een centrale plaats inneemt. De titel is een verwijzing naar de lente van het apocalyptische jaar dat de vogels niet meer zingen doordat zij als gevolg van het gebruik van bestrijdingsmiddelen zijn uitgeroeid. Ondanks de tegenspraak en de kritiek is door haar boek het onderzoek naar niet-giftige bestrijdingsmiddelen sterk gestimuleerd. In 1963 hield ze een toespraak voor het Amerikaanse Congres waarin ze nieuwe gezondheid van de mensen en de bescherming van het milieu eiste.

Rachel Louise Carson stierf in 1964 na een lang gevecht tegen borstkanker. Haar ideeën over de schoonheid en de bescherming van het leven blijven nieuwe generaties inspireren om de wereld en al de levende wezens te beschermen.

Nog steeds is haar roman Silent Spring aktueel. Al is dit boek door critici zoals Michael Crichton en Bjørn Lomborg bestempelt als goedbedoeld en poetisch meeslepend, maar niet geheel wetenschappelijk juist. De eigenschap van ecologen om een verband tussen pesticide en (vogel)sterfte aan te tonen wordt ookwel Rachel Carson Syndroom genoemd. http://www.cgfi.org/materials/key_pubs/rachel-carson-syndrome-intro.htm

[bewerk] Werken

Van 1941 tot 1955 schreef ze een drietal boeken over het leven in de zee en de oceaan:
- Under The Sea Wind (1941; Nederlandse vertaling: De wereldzee,1952); **The Sea Around Us (1951)
- The Edge of the Sea (1955).
Daarnaast publiceerde ze artikels met het doel de mensen in te lichten over de schoonheid van de wereld, o.a.
- Help Your Child Of Wonder (1956)
- Our Ever-Changing Shore (1957)
Als laatste boek schreef Rachel Carson haar baanbrekende werk over de milieuproblematiek:
- Silent Spring (1962; Nederlandse vertaling: Dode Lente, 1964, 1972)