Prefix- en suffixnotatie
Prefixnotatie is een vorm van wiskundige notatie waarbij alle operatoren voor hun argumenten geschreven worden. Prefixnotatie is gebruikelijk bij functies: we schrijven doorgaans f(x,y) in plaats van xfy, hoewel een aantal veelgebruikte functies zoals optelling infix geschreven worden: x+y. In prefixnotatie zou deze uitdrukking geschreven worden als +(x,y) of (+ x y).
Suffixnotatie is het tegenovergestelde van prefixnotatie: het achteraan schrijven van de operator.
Prefixnotatie wordt ook gebruikt in de informatica: de programmeertaal Lisp wordt volledig in prefixnotatie geschreven.
[bewerk] Poolse notatie
Een speciaal geval van prefix- (suffix-)notatie is (omgekeerde) Poolse notatie, waarbij geen haakjes gebruikt worden. Dit veronderstelt dat de plaatsigheid van alle operatoren vastligt. Poolse notatie werd omstreeks 1920 uitgevonden door de Poolse logicus Jan Łukasiewicz als notatie voor de propositielogica. De notatie sloeg niet aan, althans niet in het oorspronkelijke toepassingsgebied.
Een voorbeeld: in Poolse notatie wordt de uitdrukking a + b × c geschreven als:
- × + a b c
en in omgekeerde Poolse notatie als
- a b + c ×
Het voordeel van Poolse notatie is dat alle uitdrukkingen eenduidig zijn, zolang alle operatoren een vaste ariteit hebben. Haakjes zijn dus overbodig.
Omgekeerde Poolse notatie is gemakkelijk te implementeren met behulp van een stack en werd lang gebruikt in wetenschappelijke calculators van het merk Hewlett-Packard
