Pot van Olen
 Deze pagina is buiten gebruik genomen 
Hier is mogelijk ook een meer gedetailleerde reden voor verwijderingsnominatie te vinden. Het is mogelijk dat de tekst met toestemming van de auteur of van een andere bron gekopieerd is, maar dat dit niet duidelijk gemaakt is bij het aanmaken van dit artikel. Indien dit het geval is, kaart dit dan a.u.b. aan op de overlegpagina van dit artikel en op de betreffende verwijderlijst. Als je een auteursrechtvrije invulling voor deze pagina weet, aarzel dan vooral niet en vervang deze tekst door jouw bijdrage. Vergeet deze pagina dan niet van de verwijderlijst te halen! Als het artikel dusdanig is verbeterd en aangepast dat het wel binnen Wikipedia past, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dit aan op de lijst door het toevoegen van de reden. (↓) |
Een bekende sage van de Vlaamse gemeente Olen is die van de Pot van Olen. En verhaal over hoe de Olense boeren dankzij hun schranderheid Keizer Karel wisten te winnen voor hun dorp en hun dorp bekendheid bezorgden door de eeuwen heen. Een ander bekende sage van Olen is die van Keizer Karel en de rijstpap.
[bewerk] De Sage
Daar was te Olen een herberg waar men goed bier verkocht. Keizer Karel, wanneer hij jaarlijks ter jacht kwam, liet het nooit na er een pint te pakken. Hij hield te paard voor de deur stil, bestelde, en de vrouw kwam buiten met het schuimende gerstenat. Zij hield echter de pot bij het oor vast, zodat Keizer Karel moeite had hem aan te nemen.
“Vrouwke, tegen aanstaande jaar moet ge een pot kopen met twee oren, dat zal gemakkelijker zijn.”
“Ja, meneer,” zei de vrouw.
‘t Volgend jaar hield Keizer Karel weer aan de herberg stil. De vrouw kwam nu met een pot met twee oren, maar zij hield de twee oren in de handen, zodat Keizer Karel weer moeite had hem aan te nemen.
“Zo gaat het nog niet goed, vrouwke. Ge zult er tegen aanstaande jaar één moeten kopen met drie oren. Dan zal ‘t wel beter gaan.”
Het derde jaar, toen Keizer Karel weer aan de herberg stilhield, kwam de vrouw met een pot met drie oren. Zij hield hem weer met twee oren vast en wel zó dat het derde oor naar haar borst was gekeerd.
“Ja vrouwke,” zei Keizer Karel, “’t zou al even moeilijk gaan als verleden jaar, indien ik niet wist dat er een derde oor was.”
Onder de pot door greep hij het derde oor vast.
“Zie, zo is alles maar een weet”, sprak hij.
En de herberg waar dit zoveel honderd jaar geleden gebeurd is, bestaat nog altijd te Olen. En de pot wordt er nog altijd bewaard.
[bewerk] Suske en Wiske
Deze sage wordt, samen met de sage van Keizer Karel en de rijstpap ook verteld in Suske en Wiske album nummer 240, De pottenproever. Dit album verscheen op 30 augustus 1993.
[bewerk] Bron
Olense Legendes[1]
