Placebo (band)

Placebo is een rockband, die wel eens tot de britpop gerekend wordt. Echter, op die kwalificatie valt toch wat aan te merken; zowel muzikaal gezien, alswel door de internationale herkomst van de bandleden (Engeland, Verenigde Staten en Zweden).

Inhoud

1 Biografie
2 Bezetting
3 Discografie
4 Externe link

[bewerk] Biografie

Placebo werd in 1995 opgericht in Londen, maar heeft zijn wortels in Luxemburg, waar zanger/gitarist Brian Molko en gitarist/bassist Stefan Olsdal op een internationale kostschool zaten. De twee hadden dan nog niet zo veel met elkaar te maken, want Stefan was erg populair en Brian werd gezien als een buitenbeentje en een onbetwiste loser.

Op 17-jarige leeftijd vertrok Brian naar Londen. Hij gaat toneel studeren aan de Goldsmiths academie. In die zelfde periode komt hij Stefan weer tegen. Samen, met een gezamenlijke vriend Robert Schulzberg, besluiten ze een band te beginnen, die ze Ashtray Heart noemen. Later wordt de band omgedoopt tot Placebo en in 1997 wordt Robert vervangen door Steve Hewitt.

In 1995 komt de eerste single, Bruise Pristine, uit, onder het onafhankelijke label Fierce Panda Records. Als gevolg hiervan krijgt de band veel aanbiedingen van andere labels, en in februari 1996 komt Come Home uit op het label Deceptive Records. In 1996 tekent de groep bij Hut Recordings, en belanden enkele demo's bij David Bowie, die zo onder de indruk is van het materiaal dat hij het trio aantrekt als voorprogramma voor zijn eigen optredens. Dat jaar komt Steve terug bij de groep en verschijnt het wat wisselvallige, maar toch veelbelovende titelloze albumdebuut van Placebo. De groep wordt langzaam bekender, wat vooral komt door de androgyne houding van Brian. Ook over zijn geaardheid wordt volop gespeculeerd.

In 1997 boekt de band het eerste grote succes met de single Nancy Boy die op de vierde plaats komt in de Engelse hitlijsten, en een hit wordt in de alternatieve muziekscene van het Europese vasteland.

Het tweede album, Without You I'm Nothing, komt in 1998 uit, en wordt voorafgegaan door de singles Pure Morning (op 4 in Engeland) en You Don’t Care About Us (op 5 in Engeland). Het album krijgt goede kritieken, voornamelijk door de persoonlijke, cynische teksten van Brian.

De band speelt ook een bescheiden rolletje in de glamrock-film Velvet Goldmine.

In 2000 komt Black Market Music uit, welke ook goed wordt ontvangen en de singles Special K, Black-Eyed en Slave To The Wage worden bescheiden hitjes.

In 2003 verschijnt Sleeping With Ghosts. Op dit album lijkt Placebo het wat rustiger aan te doen en vormen de nummers een samenhangend geheel. Desondanks blijft de muziek typisch voor Placebo. Van dit album komen de singles This Picture, Special Needs, The Bitter End en een remix van English Summer Rain. Ook verschijnt het album in een 'limited edition'-uitgave met een bonus-CD waarop covers die Placebo in de loop der jaren heeft opgenomen zijn verzameld. Placebo speelt hierop onder meer nummers van The Smiths, Pixies en Sinead O'Connor.

In 2004 is er een verzamelcd en -dvd uitgekomen (Once more with feeling) met daarop de singles vanaf 1996 en twee nieuwe nummers: I Do en Twenty Years.

Hun vijfde album Meds verscheen in maart 2006 en werd over het algemeen goed onthaald. De band zelf beschouwt dit album als hun beste en claimt daarnaast ook dat ze met dit album naar hun roots terugkeren, namelijk stevige rock, zoals hun eerste twee albums. Al staan er ook weer enkele rustige nummers op, zoals 'Pierrot The Clown'. Onder fans zorgde dit album voor enige opschudding, omdat het motto van de plaat 'The Death Of Nancy Boy' is, waarmee bedoeld wordt dat Placebo bij dit album hun losbandige, androgyne imago van zich probeert af te schudden, terwijl Placebo eigenlijk vooral daarvoor bekend stond. Het zorgde deels ook voor hun groeiende populariteit in de jaren '90. Er verschenen tot nu toe vier singles van het album, maar er is wel gespeculeerd over minstens vijf singles door de band zelf. 'Because I Want You' werd gelijktijdig uitgebracht met 'Song To Say Goodbye', respectievelijk in Groot-Brittannië en in de rest van de wereld. De derde single werd 'Infra-Red', en haalde goeie cijfers wereldwijd, zoals het album zelf. Sleutelzin uit het nummer is 'Someone Call The Ambulance, There's Gonna Be An Accident', en wordt dan ook door fans uitbundig meegezongen op concerten van de band. De vierde single werd de track 'Meds' zelf, een nummer in samenwerking met VV van The Kills, tevens een goeie vriendin van Brian Molko. Het nummer werd uitgebracht op 2 oktober, met twee nieuwe nummers op bepaalde versies van de single: 'Lazarus' en 'Uneedmemorethanineedu'. Timo Maas zorgde ook voor een remix van het nummer 'Space Monkey'. Naar verluidt is dit ook de laatste single die de band van het album uitbrengt.

Door de plotse release van 2 nieuwe b-sides op de single 'Meds', en het einde van hun contract bij Virgin Records, doet het gerucht de ronde dat Placebo mogelijk een album vol B-Sides zal uitbrengen. Er is echter nog niets officieel bevestigd.