Philosophiae Naturalis Principia Mathematica
De Philosophiae Naturalis Principia Mathematica (Latijn voor: Wiskundige beginselen van de natuurfilosofie) is een driedelig werk van Isaac Newton gepubliceerd op 5 juli 1687. Hij heeft de bundel, die ettelijke duizenden pagina's telt, in twee jaar tijd geschreven. Hij werkte dag en nacht. Het wordt beschouwd als een van de invloedrijkste wetenschappelijke publicaties ooit.
In de Principia introduceerde Newton de basiswetten voor de mechanica, de drie wetten van Newton. Ook leidde hij uit de wetten van Kepler de universele zwaartekrachtswet af. Deze waren eerst slechts empirisch verkregen.
Tijdens het formuleren van zijn natuurkundige theorieën, ontwikkelde Newton een veld binnen de wiskunde dat bekend staat als calculus. Ondanks dat de calculus voor het grootste deel buiten beschouwing is gelaten binnen de Principia, onderbouwde Newton het grootste deel met geometrische argumenten.
Het is in de Principia dat Newton zijn beroemde Hypotheses non fingo ("Ik vertrouw geen hypothese", wat zoveel betekent als: "Ik neem niet aan dat welke hypothese dan ook waar is"). Hier is de vertaalde passage, welke de beroemde opmerking bevat:
Zijn wij nog niet instaat geweest om een reden te ontdekken voor deze eigenschappen van dit zwaartekracht fenomeen? Ik vertrouw geen hypothese. Alles wat niet is afgeleid van het fenomeen wordt gedefinieerd als een hypothese. Of het nu metafysisch, fysisch of gebaseerd is op verborgen kwaliteiten, of mechanica, ze hebben geen plaats in proefondervindelijke filosofie. Binnen deze filosofie worden bijzondere voorstellingen afgeleid van het fenomeen en door inductie algemeen gemaakt.
Aan de hand van de wetten gepubliceerd in Principia werd de beweging van de hemellichamen, zoals de planeten, verklaard.
