Persoonlijkheid
De persoonlijkheid is het geheel aan eigenschappen die men aan een een levend wezen kan verbinden. Het geheel van deze eigenschappen vormt het wezen zijn persoonlijkheid, die men kan karakteriseren in bepaalde termen die hanteerbaar zijn op dat vlak. Zo kan men een wezen levendig of positief ingesteld noemen. Ieder wezen heeft een unieke persoonlijkheid die het wezen onderscheidt van andere wezens.
De persoonlijkheid wordt omschreven als het unieke en stabiele patroon van psychologische en gedragskenmerken waardoor de ene mens zich van de andere onderscheidt.
Eenvoudig uitgedrukt: De manier waarop iemand met uiteenlopende situaties omgaat of het karakteristieke gedragspatroon dat iemand in verschillende situaties vertoon, noemen we persoonlijkheid.
[bewerk] Persoonlijkheidsleer
Persoonlijkheidsleer is de studie van de verschillen en overeenkomsten in persoonlijkheid tussen mensen, waarin persoonlijkheid inhoudt hoe het individu zich gedraagt ten opzichte van zijn of haar sociale omgeving, vooral ten opzichte van andere mensen.
In de geschiedenis van de psychologie zijn er diverse systemen ontwikkeld om de persoonlijkheid te beschrijven. Van de Oude Grieken (de vier temperamenten), via Carl Jung, tot nu is men bezig de menselijke persoonlijkheid in een allesomvattende theorie samen te vatten. Een theorie die daar uit is voortgekomen, en die ook empirisch ondersteund wordt, is de "big five". Deze theorie stelt dat er vijf grote dimensies zijn van persoonlijkheidstrekken waarop mensen van elkaar verschillen of juist met elkaar kunnen worden vergeleken. Deze dimensies zijn: Neuroticisme, extraversie, consciëntieusheid, altruïsme (vriendelijkheid) en openheid (voor nieuwe dingen)
