Pavane pour une infante défunte
Pavane pour une infante défunte is een bekend muziekstuk voor piano geschreven door Maurice Ravel toen hij 24 was. Het stuk werd al gauw bijzonder populair. De enorme populariteit werd voor Ravel zelfs een bron van ergernis omdat hij vond dat hij ná de Pavane veel betere stukken had geschreven, die tóch minder geliefd waren.
Later rekende hij dan ook genadeloos met dit werk uit zijn jeugd af. Hij schreef: Terugkijkend na zo’n lange tijd, kan ik in de Pavane helemaal niets bijzonders meer ontdekken. Integendeel, de zwakheden van dit stuk zijn me des te duidelijker: de al te opvallende invloed van Chabrier en de zeer gebrekkige vorm.
Hij ergerde zich ook altijd buitengewoon aan stereotype uitvoeringen van zijn Pavane en placht te zeggen dat het de prinses was die was overleden en niet de Pavane.
Over de titel werd veel gespeculeerd: Pavane voor een overleden prinses. Ravel was hier echter zeer openhartig over. Hij had de titel gekozen omdat hij de klankovereenkomst van de “p’s” in Pavane en pour én de “f’s” van Infante en défunte zo mooi had gevonden.
