Paul Mauriat

Paul Mauriat (Marseille, 4 maart 1925 - Perpignan, 3 november 2006) was een Franse dirigent, arrangeur, tekstschrijver, componist en orkestleider, gespecialiseerd in lichte muziek.

Hij is het meest bekend door L'amour est bleu dat in 1967 door Vicky Leandros op het Eurovisie Songfestival gezongen werd en de vierde plaats behaalde en een jaar later in de instrumentale versie onder de titel Love is blue de nummer 1-positie in de Amerikaanse Top 100 wist te behalen. Later dat jaar coverde bluesrock gitarist Jeff Beck het nummer nog en het jaar erop namen The Dells het op in hun medley Love is blue/Sing a rainbow.

Ook I will follow him van Little Peggy March, dat in 1963 in de Verenigde Staten op nummer één kwam (en in de versie van José in Nederland in 1982 op de toppositie belandde), was een compositie van hem.

Inhoud 1 Levensloop 2 Discografie (uitgaven onder de naam Paul Mauriat) 2.1 Albums 2.2 Singles 3 Voetnoten 4 Externe link

[bewerk] Levensloop

Mauriat groeide op in Parijs en begon tijdens de Tweede Wereldoorlog een eigen band te dirigeren. In de jaren 50 werd hij de muzikale regisseur van Charles Aznavour en Maurice Chevalier.

In 1957 bracht Mauriat zijn eerste ep "Paul Mauriat" uit. Tussen 1959 en 1964 bracht Mauriat verscheidene albums uit op het platenlabel Bel-Air onder de benaming Paul Mauriat et Son Orchestre, maar ook onder pseudoniemen als Richard Audrey, Nico Papadopoulos, Eduardo Ruo en Willy Twist. In die tijd bracht hij ook opnamen uit met Les Satellites, voor wie hij de vocale harmonieën arrangeerde; de albums heetten "Slow rock and twist" (1961), "À malypense" (1962) en "Les Satellites chantent Noel" (1964).

Mauriat componeerde de filmmuziek voor diverse Franse films (ook uitgebracht op Bel-Air) zoals "Un taxi pour Tobrouk" (1961), "Horace 62" (1962) en "Faits sauter la banque" (1964).

Hij schreef zijn eerste song met André Pascal. In 1958 wonnen zij samen de hoofdprijs in de 'Coq d'or de la chanson Francaise' met "Rendez-vous au Lavendou". Onder het pseudoniem Del Roma scoorde Mauriat zijn eerste internationale hit met "Chariot", dat hij samen schreef met andere beroemde dirigenten in zijn genre, Franck Pourcel en Raymond Lefevre; Jacques Plante was de tekstdichter. In de VS werd het lied opgenomen als I will Follow Him door Little Peggy March, toen 15 jaar oud.

Tussen 1967 en 1972 schreef hij vele liederen voor Mireille Mathieu: Mon credo, Viens dans ma rue, La premiere étoile, en arrangeerde 130 composities voor Charles Aznavour.

In 1965 richtte Mauriat Le Grand Orchestre de Paul Mauriat op, en bracht vervolgens gedurende 28 jaar honderden opnamen uit op het Philips-label. In 1994 tekende hij een contract met de Japanse platenmaatschappij Pony Canyon; voor dat label nam hij verscheidene van zijn grootste successen opnieuw op, naast nieuwe composities. Mauriat nam de meeste van die albums op in Parijs en Londen.

Veel van Mauriats werk bestaat uit herbewerkingen van andermans werk. Mauriat gebruikt veel viool- en synthesizerklanken in arrangementen die ook dankzij de percussie erg helder klinken. In de '70-er en '80-er jaren gebruikte Mauriat bij liveoptredens zangers bij nummers als Pénélope, El bimbo en Love is blue. Mauriat wordt qua stijl vaak vergeleken met Franck Pourcel. Mauriat zag Pourcel in de jaren '50 als zijn mentor en grote voorbeeld, die hem leerde met grote zangers te werken, en een eigen orkest te leiden.

Mauriats laatste optreden was in 1998 in Osaka in Japan. Zijn orkest tourt nog steeds, onder andere tweemaal in China. Zijn beroemdste stukken zijn L'amour est bleu, El bimbo, Toccata en Pénélope.

Paul Mauriat is ook verantwoordelijk voor de tune van de Nationale Hitparade, "14 ans les gauloises".

[bewerk] Discografie (uitgaven onder de naam Paul Mauriat)

[bewerk] Albums

[bewerk] Singles

Singles met hitnoteringen in de Nederlandse Top 40
Titel	Datum van release	Datum van binnenkomst	Hoogste  positie	Aantal  weken	Opmerkingen
L'amour est bleu (Love is blue)		9-3-1968	13	9
El bimbo		26-10-1974	tip
El bimbo		2-8-1975	tip

[bewerk] Voetnoten

1. ↑ Kersthits
2. ↑ verwijst naar de hit van Aphrodite's Child
3. ↑ verwijst naar de hit van Frida Boccara
4. ↑ verwijst naar de hit van Jane Birkin & Serge Gainsbourg
5. ↑ verwijst naar de hit van Frida Boccara
6. ↑ verwijst naar de hit van Marc Hamilton
7. ↑ verwijst naar de hit van Séverine
8. ↑ verwijst naar de hit van de Pop Tops
9. ↑ verwijst naar de hit van les Poppys
10. ↑ verwijst naar de hit van los Incas dan wel Simon & Garfunkel
11. ↑ verwijst naar de hit van Adamo
12. ↑ verwijst naar de hit van Vicky Leandros
13. ↑ verwijst naar de hit van Stone & Eric Charden
14. ↑ verwijst naar de hit van Mort Shuman
15. ↑ verwijst naar de hit van Demis Roussos
16. ↑ verwijst naar de film met Marlon Brando
17. ↑ verwijst naar de hit van Demis Roussos
18. ↑ verwijst naar de hit van Bing Crosby
19. ↑ verwijst naar de hit van The Carpenters
20. ↑ verwijst naar de hit van Joe Dassin
21. ↑ verwijst naar de evergreen Lili Marlene
22. ↑ verwijst naar de hit van The Beatles dan wel The Overlanders
23. ↑ verwijst naar de hit van de Manhattan Transfer
24. ↑ verwijst naar de hit van Marie Myriam
25. ↑ verwijst naar de hit van Joe Dassin
26. ↑ verwijst nar de hit van de Bee Gees
27. ↑ verwijst naar de hit van Barry Manilow
28. ↑ verwijst naar de hit van The Association
29. ↑ verwijst naar de hit van Little Peggy March dan wel José

[bewerk] Externe link

• Paul Mauriats management