Passiflora citrina
| Passiflora citrina | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Passiflora citrina J.M.MacDougal (1989) |
Passiflora citrina is een van de weinige geelbloeiende soorten passiebloem. Hij is nog niet zo lang geleden ontdekt door John MacDougal. De plant is in blad- en bloemformaat en in vorm vergelijkbaar met de roodbloeiende P. sanguinolenta. De plant heeft harige, hoekige, korte stengels. Het blad is harig, tweelobbig of licht drielobbig, 2 - 12 cm lang en 1,5 - 10 cm breed. De bladsteel is 0,3 - 2 cm lang.
De bloemen groeien alleen of in paren in de bladoksels op 0,5 - 4,5 cm lange bloemstelen. De citroengele bloem is 6 cm lang en 4 – 6,5 cm breed. De bloembuis is 0,5 - 1,3 cm lang. Het lancetvormige kelkblad is 2 - 3 cm lang en 0,3 - 0,5 cm breed. Het lancertvormige kroonblad is 1,9 - 2,8 cm lang en 0,2 - 0,3 cm breed. De corona bestaat uit een of zelden twee coronarijen. De buitenste rij is bleekgeel met een gele punt, rechtopstaand en 0,9 - 1,4 cm lang. De binnenste rij is (mits aanweig) minder dan 2 mm lang en zit verborgen in de bloembuis. De plant heeft kruisbestuiving nodig om vruchten te geven. De vrucht is ovaal, enigszins zeshoekig, roodachtig, 2,m5 - 4,5 cm lang en 1,2 - 2,5 cm breed. De vrucht is een doosvrucht die bij volledige rijpheid openklapt.
P. citrina is inheems in de heuvelige, vochtige dennebossen van centraal westelijk Honduras en oost Guatemala op 600 – 1500 meter hoogte. De bloemen worden hier bestoven door kolibries.
P. citrina wordt de laatste jaren steeds vaker aangeboden op veilingen en in tuincentra. Het is een makkelijke plant die als jonge plant al bloeit in een kleine pot. De plant is rijkbloeiend van juni tot september. De plant kan in België en Nederland in de vensterbank worden gehouden en vanaf mei tot september ook buiten worden gehouden. In Europa is er van deze plant maar een genetische kloon in omloop, zodat de plant alleen door stekken is te vermeerderen.
Een bekende hybride is P. 'Adularia' (P. sanguinolenta x P. citrina), die zalmkleurige bloemen heeft.
