Milliyetci Hareket Partisi
 Deze pagina is buiten gebruik genomen 
De volgende reden is hiervoor opgegeven: [1]. Het is mogelijk dat de tekst met toestemming van de auteur of van een andere bron gekopieerd is, maar dat dit niet duidelijk gemaakt is bij het aanmaken van dit artikel. Indien dit het geval is, kaart dit dan a.u.b. aan op de overlegpagina van dit artikel en op de betreffende verwijderlijst. Als je een auteursrechtvrije invulling voor deze pagina weet, aarzel dan vooral niet en vervang deze tekst door jouw bijdrage. Vergeet deze pagina dan niet van de verwijderlijst te halen! Als het artikel dusdanig is verbeterd en aangepast dat het wel binnen Wikipedia past, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dit aan op de lijst door het toevoegen van de reden. (↓) |
De MHP en de bruine erfenis van Europa
De komende tijd zal op deze website in een serie artikelen aandacht worden geschonken aan het nationaal-socialistische gedachtegoed en het antisemitisme in Turkije. Centraal in de artikelen zal het antisemitisme binnen de extreem-nationalistische beweging en islamistische organisaties komen te staan. Personen en organisaties die aan bod komen: Cevat Rifat Atilhan, Harun Yahya, de Nationalistische Actie Partij (MHP) en diverse islamitische partijen als de Welzijnspartij (RP). Tevens zal de ontkenning van de Holocaust in Turkije in een apart artikel onder de loep worden genomen. Over deze onderwerpen is in het Nederlandse taalgebied weinig tot niets gepubliceerd. Dat verklaart ook voor een deel waarom we tijdens het onderzoek voor de artikelen regelmatig stuiten op de opvatting dat het in 'Turkije met het antisemitisme wel meevalt'. Dit blijkt juist niet het geval te zijn. De artikelen zullen op internet worden aangevuld met extra informatie, onder andere met een uitgebreide incidentenlijst en primaire en secundaire bronnen. In het onderstaande artikel zal de relatie tussen de idealistische beweging en het antisemitische en nationaal-socialistische gedachtegoed worden behandeld.
De idealistische beweging in Turkije kent een geschiedenis van contacten en soms ook van organisatorische samenwerking met nationaal-socialistische en extreemrechtse organisaties in Europa en een oriëntatie op het nationaal-socialistische gedachtengoed. Al in de jaren veertig van de vorige eeuw stond de latere voorzitter van de Partij van de Nationalistische Actie (MHP), Alparslan Türkes, op goede voet met de nazi-machthebbers in Duitsland. Dit blijkt onder meer uit een brief van het Berlijnse hoofdkwartier van de Sicherheitsdienst aan het (Duitse) Ministerie van Buitenlandse Zaken, gedateerd 9 oktober 1944. In deze brief krijgt het ministerie de aanbeveling om onder andere contact op te nemen met Türkes, want met deze personen bestaan "tot dusver op grond van hun houding goede verbindingen". (1) Na de oprichting van de MHP in maart 1969 had deze partij en haar vertegenwoordigers in Turkije en Europa contacten met een hele serie van extreemrechtse partijen in Europa. Het betrof onder meer de drie Duitse organisaties NPD, DVU en Kampfbund Deutscher Soldaten, het Franse FANE en Ordre Nouveau, en de Belgische VMO. (2) Deze contacten bestonden in ieder geval in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Maar er zijn aanwijzingen dat deze ook nog op een recenter tijdstip bestonden. Zo stelden de Belgische ministers Tobback en Claes in 1994 dat het Vlaams Blok in contact zou staan met de Grijze Wolven. En een jaar later beweerde een Nederlandse rechts-extremist van de FAP-Arbeiderspartij, Daniël Hermsen, hetzelfde. Hermsen, Tobback en Claes kwamen overigens niet met bewijzen voor hun beweringen.
Anticommunisme Op basis van overeenkomsten op het gebied van ideologie en politiek beleid (met name op het gebied van het nationalisme, het racisme, de xenofobie, het anticommunisme en de democratie) waren contacten mogelijk en vond zo nu en dan ook samenwerking plaats. Motor voor deze samenwerking in de jaren zeventig was vermoedelijk vooral het sterke anticommunisme van de MHP in die periode. (3) In de praktijk betekende dit dat de Grijze Wolven onder meer extreemrechtse organisaties in Europa probeerden in te zetten bij het bestrijden van hun onwelgevallige personen. Een lid van de extreemrechtse Volkssozialistische Bewegung Deutschlands (VSBD) verklaarde dienaangaande: "We werken samen met de Grijze Wolven. Ze laten ons ook foto's en lijsten zien van die Turken en Duitsers die moeten worden bestreden." (4) Tevens zouden Grijze Wolven deelgenomen hebben aan trainingskampen van Belgische extremisten. Ze werden daar tevens militair geschoold. (5) Voor extreemrechtse organisaties was de goede positie die Grijze Wolven innamen in de wapenhandel van belang. Bekend is dat de Wehrsportgruppe Hoffmann wapens van de Wolven hoopte te ontvangen. (6) Op 12 september 1980 vond in Turkije een militaire coup plaats. Het daaruit voortvloeiende verbod van de MHP en de aan haar verbonden organisaties en de juridische vervolging van veel Grijze Wolven door het nieuwe bewind betekenden een forse organisatorische klap voor de idealistische beweging. Deze tegenslag en het feit dat in Turkije de communisten keihard door het Turkse militaire regime werden aangepakt, had zijn weerslag op de anticommunistische activiteiten van de wolven. De teruggang van deze activiteiten betekende ook een afname van de contacten en samenwerking met extreemrechts in Europa.
Omslag van Kavgam van Hitler van uitgeverij Bilge Karinca. Editie: 2002 Mijn Kamp De extreemrechtse en antisemitische gezindheid van de idealistische beweging blijkt ook uit de rol van de Grijze Wolven bij het verspreiden van nationaal-socialistische en antisemitische propaganda in Turkije en Europa. Een van de belangrijkste geschriften op dit vlak dat de idealisten inzetten voor propagandistische doeleinden is, hoe kan het bijna ook anders, Mijn Kamp (Turks: Kavgam) van Adolf Hitler. In Turkije bestaan verschillende vertalingen van dit veel door Grijze Wolven gelezen boek. Belangrijk in deze context is dat een voormalige vice-voorzitter van de MHP, Kamil Turan, een vertaling van dit boek op zijn naam heeft staan. Deze vertaling wordt uitgegeven door de idealistische uitgeverij Ötüken. De motivatie van Turan om dit boek te vertalen wordt door hem in het voorwoord bij deze vertaling van Hitlers werk uit de doeken gedaan: "De geschiedenis van nazi-Duitsland werd tot op heden niet beschreven vanuit een neutrale zienswijze. In veel landen worden werken gepubliceerd, die handelen over het van 1933 tot en met 1945 in Duitsland heersende Derde Rijk. Slechts enkele van deze werken bevrijden zich van de vijandschap jegens het nationaal-socialisme, bijna iedereen is van tevoren al van opvatting dat Hitler gek was." (7) Kavgam is door een flink aantal uitgeverijen in Turkije uitgebracht. Twee van deze uitgeverijen, Kamer Yayinlari en Kum Saati Yayinlari, geven ook de antisemitische vervalsing Protocollen van de Wijzen van Sion (Turks: Siyon Liderlerinin Protokolleri) uit en werken van bekende Turkse nationalisten als Ziya Gökalp (beide) en Alparslan Türkes (alleen Kamer). De Turkse vertaling van Karaman van de 'Protocollen' treffen we ook integraal op internet aan. De extreem-nationalistische website otuken.org heeft een aparte afdeling over het zionisme waar ook dit werk een plaats heeft gevonden. (8)
Omslag van een Turkse versie van de 'Protocollen' (Okumus Adam, 2004) Mogelijk heeft de populariteit van Kavgam ook bijgedragen aan de verspreiding van de 'Protocollen' in Turkije daar Hitler in Mijn Kamp de 'Protocollen' flink aanprijst. "Hoezeer het geheele bestaan van dit volk op een voortdurende leugen gebaseerd is, wordt op ongeëvenaarde wijze aangetoond in de "Wijzen van Zion", een werk, waartegen alles, wat Jood is, een gloeienden haat koestert. "Het is een vervalsching!" kreunt keer op keer luidop de "Frankfurter Zeitung", en dat is wel het beste bewijs voor de echtheid ervan. Het komt er in het geheel niet op aan, welk Jodenbrein deze onthullingen heeft verkondigd, een feit is echter, dat ze met bijna ontzettende juistheid het karakter en het streven van het Joodsche volk bloot leggen en het innerlijke verband zoo goed als het hoogste einddoel uiteenzetten. De werkelijkheid echter is de meest reële toetssteen voor de echtheid." (9) De wisselwerking tussen Kavgam en de Turkse vertaling van de 'Protocollen' op de verspreiding van beide werken in Turkije lijkt me een onderzoek waard. Het voert echter te ver om hierop in dit artikel in te gaan. Mijn Kamp is door de Grijze Wolven door de jaren heen actief verspreid. Zo werd Mijn Kamp nog in 1999 te koop aangeboden bij de jaarlijkse MHP-massabijeenkomst in Erciyes en recenter werd het boek door het hoofdkantoor van de Idealistische Haarden in Turkije op haar website aanbevolen. (10) In Europa wordt met het boek ook door Turkse rechts-extremisten propaganda bedreven. Dit leidde in 1995 in Mannheim tot tumult in de pers, doordat tijdens de opening van de grootste moskee van Duitsland, dit werk van Hitler werd verkocht. De Duitse justitie stelde een onderzoek in tegen de Grijze Wolf Lütfi Emre wegens het bedrijven van nationaal-socialistische propaganda en opruiing. Emre zou verantwoordelijk zijn voor het ter verkoop aanbieden van het boek in deze moskee. De publicatie werd verkocht onder de titel 'Communisme en het internationale jodendom'. (11) Eind jaren zestig werden overigens anti-kapitalistische en anti-maçonnieke geluiden in de partij naar buiten toe sterk getemperd. Dit gebeurde onder invloed van de gevestigde orde in Turkije, die wel wat zag in de MHP (met name vanwege haar anticommunisme), maar niet zat te wachten op een partij die een te extreem imago had. (12)
Controverse rond NAZI De wat gematigder lijn die eind jaren zestig zijn intrede deed in de idealistische beweging kon binnen de MHP niet op ieders instemming rekenen. Een gevolg was dat in april 1969 in Izmir oud-leden van de CKMP, de voorloper van de MHP, die de koers van Türkes te gematigd vonden, de vereniging NAZI oprichtten. NAZI stond voor Vereniging van de Levendige Opbloei van Nationale Activiteiten. Deze op het nationaal-socialisme gerichte organisatie bestond uit twee afdelingen, te weten 'De Adelaar van Selçuk' en de 'Vechtschool tegen het Zionisme'. Hun leden droegen SA-uniformen en groetten elkaar met de Hitler-groet. Leider van de 'Adelaar van Selçuk' was Gündüz Kapancioglu, die in 1975 weer terugkeerde in de MHP. (13) Later ging hij naar Duitsland om de activiteiten van de MHP in Duitsland te coördineren. NAZI werd door de Grijze Wolven actief bestreden, zowel in de eigen pers als met hardhandigere middelen. Op 13 april 1969 kwam het tot een aanval op NAZI-leden die propaganda aan het bedrijven waren tegen de MHP. Zij werden door MHP-aanhangers inelkaar geslagen, drie NAZI-leden raakten gewond. (14) De nieuwe lijn was ook mogelijk een van de oorzaken van de breuk tussen de pan-Turkist Nihal Atsiz en Alparslan Türkes begin jaren zeventig. Türkes zag zich toen genoodzaakt om afstand te nemen van racistische artikelen van Atsiz. Aan deze gebeurtenis besteedden we in nummer 3 van 2004 van de Alert! al aandacht. (15) Hoewel volgens de Turkse wetenschapper Bulent Arikan anti-maçonnieke en anti-kapitalistische geluiden naar de achtergrond verdwenen, ging dat voor anti-joodse en antisemitische uitingen niet op. We kunnen hierbij denken aan de al genoemde verspreiding van Mijn Kamp. In MHP-gezinde publicaties treffen we in de jaren zeventig antisemitische en anti-joodse retoriek tevens aan. Als voorbeeld kan hierbij een fragment dienen afkomstig uit het pro-MHP-weekblad Yeniden Milli Mücadele dat in 1972 in Duitsland werd verspreid: "Geliefde arbeidende broeder!... We weten allemaal dat jij vandaag niet in de mijnen van Duitsland gedwongen zou zijn je te onderwerpen aan de bevelen van de smerige joden of van de christenen als de joodse ondernemers, samen met Griekse en Armeense woekeraars, de vruchten van de arbeid van jullie handen en van het zweet van jullie aangezicht niet hadden overgemaakt naar het buitenland, naar Israël en Griekenland. Je zou nu de vrije lucht van het vaderland ingeademd hebben, temidden van je kinderen rust en geluk in je gezin gevonden hebben. Maar deze terreurbendes, die de hele wereld een gruwel zijn, hebben zich als bloedzuigers aan onze nationale economie vastgezet en zuigen het bloed van ons vaderland uit. Broeder, je moet weten dat het verraad van de vijand niet pas drie of vijf dagen geleden begonnen is. De joden en hun verraderlijke bondgenoten zaaien al eeuwen lang het zaad van de tweespalt, verzwakken ons nationale bestaan, verkwisten wat zij maar willen, saboteren onze moraal met alle mogelijkheden die hun ten dienste staan, bespotten onze religie en beledigen ons vaderland. Is daar ooit een eind aan gekomen? Nee, nooit! Vandaag de dag zijn de topmensen van die verraderlijke benden nog steeds bezig verraad te bedrijven, als schrijvers vanuit hun krantenkolommen, als fabriekseigenaren vanuit hun fabrieken. In binnen- en buitenland staan de stoottroepen van de joden en de ordinaire schreeuwers van het communisme bij de openstaande vallen op wacht om te zien wie erin loopt, wachtend op de boeren en arbeiders die hun slachtoffers zullen worden. Voortdurend produceren de drukpersen en stencilmachines propagandabrochures die in het atelier van de jood zijn voorbereid." (16)
Omslag van de eerste druk van D.A.S. uit 1969 DAS Volgens de Duitse onderzoeksjournalist Jürgen Roth - hij publiceerde in de jaren tachtig en negentig veel over Grijze Wolven en de Turkse maffia - is het werk dat bij uitstek het fascistische karakter van de MHP laat zien het boek Dinamik Ana Stratejiler (D.A.S.) van Mürsid Altayli (een alias van Mehmet Özsoy). Volgens Roth is Özsoy een zeer bekende MHP-ideoloog uit Ankara. D.A.S., voluit Türk milliyetçi-toplumcu doktrininin umumi esaslari, Dinamik Ana Stratejiler ('Algemene principes van het Turks nationaal-socialisme, Dynamische Basisstrategieën'), verscheen in 1969 en zou in grote oplage door de MHP zijn verkocht. (17) In 1979 verscheen nog een tweede druk met een bijlage van veertien pagina's waarin de idealisten zouden zijn opgeroepen tot illegale activiteiten. (18) In het boek neemt Özsoy geen blad voor de mond. Hij spreekt vrij uit over onder meer zijn opvattingen op het gebied van nationaal-socialisme ("men [kan] de nationaal-socialistische doctrine niet afwijzen"), revolutie en macht, en het jodendom. (19) De auteur debiteert de welbekende samenzweringstheorie over een internationaal complot van joden om de macht over de wereld te verkrijgen. Özsoy draaft daarbij dermate door in het aanschouwelijk maken van de duivelse plannen van de joden, dat hij alleen daardoor al volstrekt ongeloofwaardig wordt. Özsoy benoemt de internationale geheime joodse samenzwering om de wereldheerschappij te verkrijgen als de "blauwe internationale" zoals hij ook nog andere internationales ziet met een 'kleurtje'. De joden zouden volgens de schrijver mondiaal een vrijmetselaarsorganisatie (een club van 'namaakjoden') hebben opgezet om zo hun doelen makkelijker te kunnen bereiken. Om zijn theorie meer geloofwaardigheid te verlenen, beroept hij zich, net als vele antisemieten voor en na hem, op de bekende vervalsing de Protocollen van de Wijzen van Sion (20). Volgens Özsoy bestaat de weg naar de wereldheerschappij in de ogen van de "blauwe internationale" uit een 7-stappen-plan:
"1. Alle volkeren ter wereld economisch plunderen en op die manier het aanwezige geld in joodse handen doen overgaan; 2. de volkeren in ellende storten en hulpbehoevend maken, en garanderen dat deze ellende een voedingsbodem is voor de verbreiding van het communisme; 3. de mensheid in twee grote blokken verdelen: een communistisch totalitair blok en een kapitalistisch liberaal blok; 4. vervolgens een derde wereldoorlog ontketenen door ervoor te zorgen dat deze twee grote blokken elkaar te lijf gaan. Het uitbreken van deze oorlog is aan de volgende voorwaarden gebonden: a. wanneer de Sovjet financiële reserves de Amerikaanse financiële reserves benaderen, b. de kans dat er als gevolg van de ontwikkeling van de arme volken geen markt is voor de exportgoederen van het joodse kapitaal en dat er conjuncturele crises optreden c. de overtuiging van de aanhangers van de joodse blauwe internationale dat het klimaat gunstig is voor de verwezenlijking van hun internationale. 5. De vernietiging van meer dan 95% van de wereldbevolking bewerkstelligen door ervoor te zorgen dat in deze oorlog atoom-, waterstof- en kobaltbommen gebruikt worden. Zelf willen de joden deze calamiteit overleven in loden bunkers die beschermen tegen radio-activiteit. 6. Het handjevol mensen dat op deze manier op de wereld overblijft onder joods bewind stellen. Dit is de grote joodse internationale staat die hen door de talmoed is opgedragen en die vanuit Palestina bestuurd zal worden. 7. Het bestuurlijk systeem zal gebaseerd zijn op de principes van de thora." (21)
'Gelukkig' ziet Özsoy een aantal redenen waarom dit plan zondermeer zal falen. Daarbij stelt hij zijn hoop op het nationaal-socialisme, want "een groot aantal nationaal-socialistische staten die deze snode en laaghartige plannen aanvoelen, zullen zich tegen de joden teweerstellen en zich verzetten tegen het verschrikkelijke lot dat zij de gehele mensheid willen bereiden." De publicatie van D.A.S. werd in Turkije door linkse groeperingen en bladen (onder andere Aydinlik) aangegrepen om de MHP te beschuldigen van fascisme en van banden met de Turkse inlichtingendienst MIT en de para-militaire contra-guerrilla. Overigens weten we na de 'Susurluk-affaire' in 1996 inmiddels hoe deze zaken in Turkije liggen. (22) De uitgave van het boek lokte een felle reactie uit van de MHP-aanhangers. De idealistische beweging distantieerde zich van de inhoud van D.A.S. en bagatelliseerde de effecten van het werkje. Er zouden bijvoorbeeld maar weinig exemplaren van zijn verkocht, in tegenstelling tot wat Roth beweert, en geen MHP'er zou het in zijn bezit hebben. Dit laatste werd overigens door de partij verboden. Bovendien liet de jongerenafdeling van de partij een circulaire uitgaan met de vermakelijke kop 'Een boek met een vreemde titel', waarin idealisten voor het boek worden gewaarschuwd. Het door de MHP geschetste beeld van de ontvangst van het boek is maar een deel van het verhaal. In Istanbul schijnen namelijk wel degelijk idealisten geweest te zijn die wat in D.A.S. zagen en in Izmir, mogelijk staat dit in verband met de activiteiten van NAZI, verschenen fascistische leuzen op muren ondertekend met D.A.S. Volgens Hakki Öznür, een op de MHP georiënteerde publicist, die in 1999 zes dikke pillen over de idealistische beweging het licht liet zien, betrof D.A.S. een "stalinistische provocatie". Hij stelt dat het boek niets te maken heeft met de ideologische en politieke filosofie van de nationalistische beweging. Volgens Öznur zou Aydinlik beweerd hebben dat de auteur van D.A.S. iets uit te staan heeft met de MHP. Dit zou niet het geval zijn. Özsoy zou zelfs kritiek hebben op de MHP en alleen daarom al zou hij niets met de MHP van doen hebben. Dat is een forse overdrijving. Ten eerste heeft Özsoy geen kritiek op de MHP, maar op diens voorloper de CKMP. Ten tweede heeft hij maar twee kritiekpunten: hij moest "tot zijn spijt vaststellen" dat de CKMP geen nationaal-socialistische partij is en dat de bestuurders zich democratisch opstellen. (23) Of de bezorgdheid van de MHP over het uitbrengen van D.A.S. alleen te maken had met haar angst voor imagobeschadiging valt te betwijfelen. Öznur geeft aan dat men het als een provocatie van invloedrijke krachten binnen de Turkse staat zag. Een aanwijzing hiervoor is de bekende goede verstandhouding tussen Aydinlik en de Turkse inlichtingendienst MIT. Mogelijk was de MHP bang dat de hele DAS-affaire zou uitmonden in politionele en justitiële vervolging. Een terechte angst, daar deze beschuldigingen aan het adres van de MHP met betrekking tot contra-guerilla en MIT eind jaren zeventig, toen het boek herdrukt werd, juist waren. Na de coup in 1980 werd deze angst voor vervolging bewaarheid middels de processen tegen idealisten en de MHP en haar verwante organisaties.
