Match Point

Match Point is een Amerikaans-Britse film uit 2005 geregisseerd door de toen 70-jarige Woody Allen. De hoofdrolspelers zijn Scarlett Johansson en Jonathan Rhys-Meyers. Grote rollen hebben ook Emily Mortimer en Matthew Goode. Allen kreeg met deze film een Oscarnominatie. De film kreeg ook een nominatie voor de vier Golden Globe Awards.

De film beleefde zijn première op 12 mei 2005 bij het Filmfestival Cannes en kwam op 19 januari 2006 in Nederland en België uit.

[bewerk] Scenario

De film wordt beschreven als een thriller, maar het eerste driekwart van de film is eerder een psychologisch drama. Pas in het laatste deel ontwikkelt zich een drama dat tenslotte cumuleert in moord. De moordenaar gaat echter na politieonderzoek vrijuit. Dit is in overeenstemming met het thema van de film: het geluk dat iemand bij toeval tegenkomt.

Allen heeft zich voor de film laten inspireren door het boek Misdaad en straf van de Russische schrijver Fjodor Dostojevski uit 1866. Dostojevski is een van de lievelingsschrijvers van Allen. Het thema heeft hij echter omgekeerd. In Dostojevski's boek wil de hoofdpersoon alleen een oude vrouw vermoorden, maar vermoordt hij ook haar jonge zuster die op het verkeerde moment thuis komt. In de film wordt de oude vrouw vermoord om de dood van de jonge vrouw te laten lijken op een bijkomende moord op een toevallige getuige. In het boek besluit de hoofdpersoon zich te melden bij de politie om zijn straf te aanvaarden. In de film is dat absoluut niet het geval. De hoofdpersoon aanvaardt zijn geluk. "I'd rather be lucky than good" (ik ben liever gelukkig dan goed) zegt de hoofdpersoon in een voice-over aan het begin van de film.

De film speelt in de hogere kringen, in Londen. De meeste films van de Amerikaan Allen spelen zich af in New York. Naar verluidt was de reden hiervoor dat Allen, door de vele flops, geen geldschieter meer kon vinden in de USA. De meeste acteurs zijn dan ook Engels, met uitzondering van Scarlett Johansson.

De titel van de film verwijst naar een match point, een punt in een wedstrijd, die het einde van de tennismatch betekent.

[bewerk] Muziek

De muziek die in de film wordt gebruikt is bijzonder te noemen. Er komen vele oude, vooroorlogse opnames van aria's in voor, waarvan diversen gezongen door Enrico Caruso. De bekende aria's passen perfect bij de dramatische momenten in de film. Ook gaan de hoofdpersonen diverse malen naar het Royal Opera House, waar zij werk van Verdi, Donizetti, Bizet, Carlos Gomes, en Gioacchino Rossini horen. Een operaliefhebber zal hiervan genieten. Andere bezoekers van de film zullen het wellicht wat ongewoon vinden.

Na de moord wordt een musical, "The Woman in White", bezocht van Andrew Lloyd Webber.

[bewerk] Plot

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst kan bepaalde details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.

Voormalig proftennisser Chris Wilton vestigt zich in Londen en wordt, vanwege zijn eruditie, tennisleraar in een prestigieuze tennisclub. Al snel krijgt hij contact met de zoon Tom (Matthew Goode) en de dochter Chloe (Emily Mortimer) van een rijke industrieel, Alec Hewett (Brian Cox). Heel voorspelbaar krijgt hij een relatie met de Chloe, die hij vooral heel lief vindt, maar met wie de passie lijkt te ontbreken. De vader van Tom en Chloe bezorgt Chris een goede baan in zijn bedrijf, een wat onduidelijk financieel gericht kantoor. Na een tijdje volgt hun huwelijk en betrekken ze een luxe appartement met uitzicht op de Theems.

De aantrekkingskracht van de sensuele vriendin van Tom, de mislukte maar wonderschone actrice Nola Rice (Scarlett Johansson), is echter onweerstaanbaar voor Chris. Na een eerste slippertje gaat dat niet meer over. Nola valt echter niet in de smaak bij de moeder van het gezin Eleanor (Penelope Wilton) en Tom verbreekt de relatie. Wilton gaat haar in Londen zoeken, in eerste instantie vergeefs. Maar dan - ook nogal voorspelbaar - ontmoet hij haar juist op het moment dat hij ook een afspraak met zijn vrouw heeft in het Tate Modern. Wat als een slippertje begon ontwikkelt zich vervolgens als een onstuimige relatie. Terwijl Chloe wanhopig zwanger probeert te worden, gaat alle energie van Wilton naar Nola, die - voorspelbaar opnieuw - natuurlijk wel zwanger wordt.

Als Nola van Chris eist dat hij voor haar kiest aarzelt Wilton. Moet hij kiezen voor de passie bij Nola, of de zekerheid en warmte bij Chloe. Hij kiest toch liever voor de veilige en financieel gunstige situatie waarin hij terecht is gekomen, dan voor een onzekere toekomst. Het karakter van Chris komt hierbij echter vrij oppervlakkig in beeld. Nola blijft echter zeuren zoals een zwangere vrouw betaamt en, onzeker over haar toekomst met het kind, dreigt ze zelf Chloe te informeren. Wilton ziet geen uitweg meer en op een kwade dag vermoordt hij haar. Een bijna perfecte moord, die lijkt op een inbraak om drugs te stelen bij de oude buurvrouw (Margaret Tyzack) van Nola. Perfect, behalve dat Chris een trouwring, die hij afgenomen heeft van de eveneens gedode buurvrouw, op straat verliest.

De politie (Steve Pemberton, Ewen Bremner, James Nesbitt) is Chris al gauw op het spoor, omdat Nola een dagboek had bijgehouden waarin Chris natuurlijk veel figureert. Maar als de ring van de buurvrouw gevonden wordt in de kleding van een aan drugs verslaafde dode zwerver, neemt de politie aan dat deze de dader van de inbraak en de moorden is. Wilton moet leven met zijn gewetenswroeging, en even komen Nola en haar buurvrouw als geesten weer tot leven. Maar al gauw wordt de wroeging overgenomen door nieuw geluk. Het "match point" van Chris Wilton is dit keer dat hij zijn vrouw toch zwanger heeft gemaakt. Tot groot genoegen van de grootouders en Tom die inmiddels ook vader geworden is, wordt een gezonde baby geboren. Eind goed al goed?