Marco Pantani

Standbeeld van Pantani op de Fauniera

Marco Pantani (Cesena, 13 januari 1970 – Rimini, 14 februari 2004) was een Italiaans wielrenner. Zijn grootste successen boekte Pantani in 1998 toen hij zowel de Ronde van Frankrijk als de Ronde van Italië won.

Marco Pantani werd geboren in Cesena. Hij begon in 1992 met professioneel wielrennen, eerst bij de ploeg Carrera, later bij Mercatone Uno. In 1992 won hij met overmacht de Baby Giro. Als wielrenner was Pantani een echte klimmer, die de beslissing tijdens beklimmingen probeerde te forceren. Door zijn korte lichaamslengte, kale schedel en grote oren had hij de bijnaam "Het Olifantje".

In 1995 kwam hij hard ten val in de wedstrijd Milaan - Turijn. Na een lange revalidatie begon Pantani in 1997 weer met wielrennen, en in dat jaar won hij 2 etappes in de Tour de France, waaronder de etappe naar Alpe d'Huez, die hij in een recordtijd beklom (37'35"). In 1998 won hij met overmacht zowel de Tour de France als de Ronde van Italië met in beide rondes 2 etappezeges. Voor de Tour de France was het voor het eerst sinds 1976 (Lucien van Impe) dat een klimmer de ronde won. Ook was het de eerste Italiaanse overwinning in meer dan 30 jaar.

Na zijn grote successen in 1998 ging het bergafwaarts met zijn carrière. In 1999 raakte hij betrokken bij een dopingschandaal. Twee dagen voor het einde van de Ronde van Italië werd Pantani, die op dat moment het klassement aanvoerde en onbedreigd op zijn tweede overwinning in successie leek af te stevenen, uit de koers genomen vanwege een te hoog hematocriet-gehalte. Pantani werd de jaren hierop meerdere malen met doping in verband gebracht. In 2000 kreeg Pantani van de UCI een schorsing van zes maanden nadat een spuit met insuline op zijn hotelkamer was gevonden. In deze jaren moest Pantani meerdere malen voor depressiviteit en drugsverslaving behandeld worden.

Later werd bekend dat na een serieuze val in de klassieker Milaan-Turijn in 1995 in het ziekenhuis een hematocrietgehalte van 60.1% zou zijn vastgesteld bij Pantani. Deze waarde was onnatuurlijk hoog en levensbedreigend. Volgens artsen zou de waarde sterke schommelingen hebben vertoond en daarna gezakt zijn tot een normaal niveau. Na een bezoek van Pantani's ploegartsen vertoonde zijn hematocrietwaarde plotseling weer een grote stijging.

In 2003 kwam Pantani nog eenmaal sterk in actie tijdens de Ronde van Italië, waarin hij 14e werd. Dit werd zijn laatste grote uitslag. Hij raakte in een depressie en verdween uit de ogen van het publiek. Later in 2003 maakte Pantani bekend te stoppen met wielrennen. Vervolgens vereenzaamde hij en verergerden zijn depressies.

Enkele dagen voor zijn dood nam hij intrek in een hotel in Rimini. Daar werd hij op 14 februari 2004 's avonds dood aangetroffen, nadat hij niet was komen opdagen bij het diner. Verschillende media speculeerden over zelfdoding middels verdovende middelen. Na autopsie bleek een hartstilstand de doodsoorzaak.

Latere persberichten (20/03/2004) geven, volgens het persagentschap Ansa, een overdosis cocaïne als doodsoorzaak. Dit heeft arts Giuseppe Fortuni laten weten aan de procureur die de zaak behandelt. Het Italiaanse gerecht volgt die denkpiste al sinds het overlijden van de wielrenner en zoekt naar de personen die de drugs aan Pantani hebben geleverd.