Lucius Licinius Lucullus
Lucius Licinius Lucullus was een beroemd Romeins militair en politicus uit de 1e eeuw v. Chr.
Lucullus behoorde tot de optimates. Hij was quaestor onder de dictatuur van Sulla (87-85 v. Chr.) en een van de zeldzame integere medewerkers van deze dictator. Lucullus was consul in 74 v. Chr. en voerde in die hoedanigheid met succes oorlog tegen koning Mithridates VI van Pontus (in de zn. Derde Mithridatische Oorlog). Tegelijkertijd voerde hij in de provincie Asia een financiële sanering door van de steden, die onder zware schuldenlasten gebukt gingen als gevolg van de woekerpraktijken der Romeinse belastingpachters en geldschieters. Door zijn toedoen werd de rente van 48% tot 12% verlaagd en renteachterstanden, die de 100% te boven gingen, werden kwijtgescholden.
Daardoor kwam Lucullus in aanvaring met de belangen van de financiële wereld, die tegen hem begon te ageren, zodat hij in 67 zijn commando moest hij overdragen aan Gnaius Pompeius Magnus maior op aandringen van de hem vijandig gezinde equites. Lucullus hield zich sindsdien buiten de politiek en wijdde zich tot zijn dood in 56 v. Chr. aan de verfraaiing van zijn huizen en parken, zijn waardevolle bibliotheek en zijn kunstverzameling. Hij werd beschouwd als de rijkste man van Rome na Crassus. Vermaard was Lucullus ook om zijn spreekwoordelijk geworden weelderige maaltijden en zijn voorliefde voor exotische gerechten. Hij was de man die uit de stad Cerasus in Klein-Azië (een kolonie van Sinope) de kersenboom in Europa introduceerde (Cerasus > Nl. kers en Fr. cerise).
