Langenstein Zwieberge
Langenstein Zwieberge was een relatief klein Nazi-Duits concentratiekamp dat in 1944 werd opgestart vlak bij het dorp Langenstein (in Duitsland), ten noorden van het Harz-gebergte. Het kamp was berekend op 2000 gevangenen. Het werden er gemiddeld 5000. Hierdoor was de situatie voor de gevangenen zeer slecht. Op het (geschatte) totaal van 5000 gevangenen in Langenstein Zwieberge zijn er ongeveer 3000 gevangenen, mede door de slechte hygiëne en 'verzorging', omgekomen.
Kort voor de bevrijding, in april 1945, werden 3000 gevangenen geëvacueerd naar andere kampen. Gedurende deze onmenselijke voetreis van ongeveer 330 kilometer (de Dodenmars), zijn de meeste gevangenen omgekomen. Wie namelijk het tempo van de colonne niet kon bijhouden werd doodgeschoten.
Het werkkamp had de codenaam Malachit. Dit sub-kamp van Buchenwald was opgericht om goedkope arbeidskrachten onderdak te bieden. De gevangenen werden ingezet bij de fabricage van vliegtuigen. De onderaardse fabrieken stonden in de buurt van Thekenbergen bij Halberstadt. Het bedijf was ontstaan door een samenwerkingsverband tussen de Hermann Göring Reichswerke (Salzgitter) en de Junkers Flugzeugwerke (Dessau). Het bedrijf had de naam Malachit AG.
Van het concentratiekamp is niet veel over, slechts een paar gebouwen in de bossen zijn bewaard gebleven. Ter herinnering aan de slachtoffers is er een monument geplaatst. Ook zijn er honderden paaltjes met lintjes geplaatst
Het concentratiekamp is te bezichtigen.
