Lambert I van Leuven
| ± 950-1015 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Graaf van Leuven | ||||||
|
||||||
|
Lambert I, bijgenaamd met de Baard (° ± 950 – † Florennes 12 september 1015), was de oudste met zekerheid bekende graaf van Leuven en stamvader van de Leuvense gravendynastie.
Hij was een zoon van Reinier III van Henegouwen en wordt in 1003 voor het eerst vermeld als graaf van Leuven, ter gelegenheid van zijn aanduiding als voogd over de abdij van Nijvel. Hij verwierf ook de voogdij over de abdij van Gembloers. Door dit voogdijschap moest hij instaan voor de bescherming van de abdijen, maar anderzijds verkreeg hij ook de territoriale controle over de uitgestrekte abdijdomeinen.
Door Lamberts huwelijk met Gerberga, dochter van hertog Karel van Lotharingen, kwam hij in het bezit van het graafschap Brussel. De toewijzing van het hertogdom Lotharingen aan Godfried I van Verdun bracht Lambert openlijk met de graven van de Ardennen in conflict. Dit gaf aanleiding tot de Slag van Florennes (1015), waar Lambert I sneuvelde. Om de vrede te herstellen tussen de Reiniers (graven van Leuven en Bergen) en het huis van Verdun werden huwelijksallianties aangegaan. Lambert II van Leuven huwde Oda van Verdun (dochter van Gozelo van Verdun) en Renier V van Bergen trouwde met een dochter van Herman van Ename (die omstreeks die tijd graaf van Brabant was).
Lambert kwam eveneens in botsing met de rijksbisschop Balderik II van Luik. Deze had besloten een burcht te bouwen te Hoegaarden. Dit was niet naar de zin van Lambert I, die de burcht als een bedreiging beschouwde. Toen de bisschop weigerde de bouwwerken stop te zetten, deed Lambert een inval in het Luikse gebied. De bisschop wist slechts mits toegevingen zijn vazallen ertoe te bewegen hem bij staan in de strijd, maar die in 1013 te Hoegaarden dan toch werd beslecht. Mede door desertie van een deel der Luikse troepen wist Lambert de bisschop een bloedige nederlaag toe te brengen. Deze overwinning stelde Lambert in staat ook het graafschap Bruningerode (Tienen en omgeving) te annexeren.
Lambert I werd opgevolgd door zijn zoon Hendrik I van Leuven.
De kroniekschrijvers hangen een zeer negatief beeld op over de oorlogszuchtige Lambert I. Ze verwijten hem geen respect te hebben voor vrouwen, kinderen en heiligdommen. Niet alleen dankzij de Karolingische bruidschat van zijn echtgenote Gerberga (het graafschap Brussel), maar ook door geweld en intriges wist hij zijn territorium uit te breiden.
