Kaizen
Kaizen (改善, Japans voor "veranderen naar beter" of "verbetering") is een aanpak in productiviteitsverbetering ontstaan uit de toepassing van het werk van Amerikaanse experts zoals Frederick Winslow Taylor, Frank Bunker Gilbreth, Walter Shewhart en een samenwerkingsprogramma van het United States Department of War met de industrie na de Tweede Wereldoorlog. De ontwikkeling van Kaizen ging hand in hand met de ontwikkeling van kwaliteitstechnieken, maar beperkt zich er niet toe.
De doelstellingen van kaizen zijn:
- Het elimineren van verspillingen (i.e. activiteiten die kosten toevoegen maar geen waarde)
- Just in time-leveringen
- Standaardisering van productie
- ...
Een beter definitie van het Japanse gebruik van Kaizen is "uiteen halen en opnieuw in elkaar steken op een betere manier." Datgene wat uiteen gehaald wordt is meestal een proces, een systeem, een product of een dienst.
Kaizen is een dagelijkse activiteit met een doel dat verder gaat dan verbetering. Het is ook een proces dat, wanneer correct uitgevoerd, de werkplaats menselijker maakt: het elimineert hard werk (zowel mentaal als fysiek) en het leert mensen de verspillingen in een proces zien en elimineren.
Kaizen wordt vaak misverstaan en incorrect toegepast. Dit resulteert in slechte resultaten en leidt tot bijvoorbeeld ontslagen. Dit noemt men "kaiaku" (letterlijk: "veranderen naar slechter"). Ontslagen zijn niet het doel van kaizen. Integendeel, kaizen moet uitgevoerd worden met respect voor de mensen. Zonder respect voor de mensen kan er geen voortdurende verbetering mogelijk zijn. In de plaats daarvan zijn er eenmalige verbeteringen die snel vervagen.
Iedereen neemt deel in kaizen: mensen uit alle lagen van een organisatie gaande van de CEO tot helemaal beneden de ladder. Zelfs externe stakeholders kunnen betrokken worden wanneer nodig.
