Jan I van Namen (1267 - 31 januari 1330) was een zoon van Gwijde van Dampierre, graaf van Vlaanderen en markgraaf van Namen, en diens tweede echtgenote Isabella van Luxemburg. In 1297 droeg zijn vader hem het bestuur van het graafschap Namen over, zonder de titel evenwel. Die kreeg hij pas bij de dood van Gwijde in 1305. Bij het overlijden van zijn moeder, in 1298, erfde hij van haar de heerlijkheid Wijnendale. Jan was eerst gehuwd met Margaretha van Clermont, dochter van graaf Robert van Clermont, en in een tweede huwelijk met Maria van Artesië, dochter van Filips van Artesië. Uit het tweede huwelijk werden volgende kinderen geboren:
- graaf Jan II van Namen (1311-1335)
- graaf Gwijde II van Namen (1312-1336)
- Hendrik (1313-1333), kanunnik
- Blanche van Namen (1316-1363), gehuwd met koning Magnus IV Eriksson, koning van Zweden en Noorwegen
- graaf Filips III van Namen (1319-1337)
- Maria (1322-1357), in 1336 gehuwd met Hendrik II van Vianden, en in 1342 met Thibaut van Bar (-1354), heer van Pierrepont
- graaf Willem I van Namen (1324-1391)
- Margaretha (1323-1383), non in Petegem
- Lodewijk (1325-), heer van Petegem en van Belle (gemeente), in 1365 gehuwd met Isabella van Roucy
- Elisabeth (1329-1382), rond 1342 gehuwd met Ruprecht I van de Palts (-1390).
Jan I van Namen is niet te verwarren met zijn halfbroer Jan (c.1250-1291), gekend als Jan van Vlaanderen, die voor een kerkelijke carrière koos.
